Hij houdt van die boom. Die grote lindeboom. Ze is mooi en lekker krachtig. De lichtgroene bladeren hebben de vorm van hartjes. Super romantisch. Perfect dus om onder te zoenen. De lindebloesem is lekker zoet en geeft heerlijke honing. En haar bloempjes zijn zalig in pannenkoekenbeslag. Haar hout is sterk …

Ze zijn weer bezig. Die rotjochies. Met knallen. Ooit ben ik ook zo’n rotjochie. Met een groepje struinen we, met een smeulend vuurtje in onze hand, door de buurt. We steken rotjes af. Nieuwe. En oude, die op straat liggen en nog intact lijken. Cool! Dat is vroeger. Nu ben …

Ik heb er zin in. In de komende feestweken. Heerlijk met familie en vrienden. Samen gezellig lekker eten en drinken. En met gezelschapsspelletjes! We dobbelen voor cadeautjes op kerstavond. En we spelen het woordenboekspel, 30 seconds, dixit en triviant. Kakt het wat in, dan spelen we het ondeugende ‘cards against …

“Dus we zijn eigenlijk allemaal niet van hier”, besluit de historicus zijn betoog over onze roots. Hij zet zojuist alle volksverhuizingen door de eeuwen heen op een rijtje. Van mensen die hun oude roots verlaten voor een andere toekomst elders. En zo ooit hier neerstrijken, voor even of langer. Als …

“Sluit je ogen”. Zij instrueert ons. “En voel het stille midden in jezelf”. Braaf als ik ben zie ik het natuurlijk niet, maar ik denk dat iedereen meedoet. Ik ervaar veel rust in de overvolle zaal. Mijn aandacht voor mensen om mij heen verschuift wat, naar mijzelf. Ik zoek daar …

‘Ik wil bij jou!’ en ‘ik wil bij jou thuis!’ Ze stuurt me twee spraakberichten. Mijn hart smelt. Ik zie maar weinig kinderen in mijn levensfase: ik ben 52, met een leeg nest. Dat is heerlijk rustig. En soms té rustig. Dlet, van bijna vijf, wil een dagje bij mij. …

Ik kijk mijn ogen uit deze paar weken in Zweden. We verblijven in een van de mooiste en duurste villawijken van een chique eiland in Stockholm. In het appartement van onze zoon en zijn vriendin: een omgebouwde garage. Met een marmeren vloer en in een prachtig groot geel huis, dat …

Ze houden hun wiebelig kartonnetje ‘Kortrijk’ omhoog op het laatste tankstation voor de grens. Slimme plek. Ze zien er betrouwbaar uit. Deze jongvolwassenen, dat meisje en die jongen. Ze lijken net zo oud als onze kinderen. We maken de achterbank voor ze vrij en zij stappen in. Mijn vriendin en …

Ik denk nog vaak aan haar. En nog altijd maakt ze me vrolijk. “Het zal mijn tijd wel duren”, zegt mijn oma keer op keer. Ze zegt dit niet vanuit een zuur ‘na mij de zondvloed’. Ze wil gewoon geen nieuwe spullen meer. Ook al zitten haar bank en fauteuils …

Het lijkt mijn zoon niets. Zo’n vereniging. Gelukkig maar. Ook al hoor ik ook van oud-studenten over hun ‘geweldige voor het leven netwerk’ want ‘we kennen elkaar nog van ons dispuut’. Als moeder vind ik zo’n studentenvereniging eng. Zo raakt mijn vriend Adriaan door de drankcultuur bij zijn studentencorps voor …