Op de wip
Vaak moet je kiezen, of zo lijkt het toch. Dan lijkt iets zwart of wit. Digitaal; het ene of het andere. Doe ik wat mijn hart me ingeeft, omdat het mooi en fijn is? Of doe ik wat mijn portemonnee zoveel en snel mogelijk vult? Kies ik verlicht óf opportunistisch? …
Bedankt voor de bloemen
Als dank voor mijn inzet krijg ik een grote bos bloemen. Wat een verrassing! Ik bloos ervan. Die fleuren straks mijn huis lekker op. Prachtig! Met de bos in mijn fietsmandje aan mijn stuur, fiets ik trots en vrolijk naar huis. Maar onderweg bekruipt me het gevoel van schaamte: snijbloemenschaamte. …
Ik voel rare prikkels
Heel voorzichtig rol ik mijn rug af en eindig met mijn hoofd op dat kussen. Gek scherpe punten van de spijkermat en ook spijkerkussen priemen in mijn huid. Akelig. Wat een hel! Die hel duurt maar even. Zo meteen volgt de hemel, weet ik. Als reactie op die pijnprikkel van …
Slow looking met gevoel
Ze betasten haar. Twee oude mannen. Zij vindt dat onaangenaam, lijkt mij. Even kijk ik naar het schilderij en dan naar het kaartje dat ernaast hangt. Gretig lees ik de titel van dat werk, wie de schilder is, wanneer hij dit maakt en wat hij bedoelt met deze schokkende kunst. …
Ik ga het maken
Opeens is het alweer een uurtje later. Het uur is op aan gescrol op mijn telefoon. Van mijn nieuwsfeed, via korte TikTok-achtige filmpjes naar online shops. Ik consumeer een uur allemaal troep. Da’s zonde van mijn tijd. Ik wil met minder digitaal naar meer echte dingen. Verveling leidt makkelijk tot …
Hij heeft suiker
“En zo heb ik 160 extra beslismomenten per dag”, vertelt een vrouw op de radio, “dat is een fulltime job naast je gewone leven.” Ze heeft diabetes type 1. Mijn vriend Peter heeft die ziekte ook. Hij zegt: ‘ik ben een diabeet’. Komt hij eten, dan vraagt hij ongegeneerd wát …
Alles kan
“Bah, jij stinkt naar rook”, zegt de buurvrouw. Ik geneer me, terwijl ik er niets aan kan doen. Ook ruik ik het zelf nauwelijks meer. Ons huis staat altijd blauw van de sigarettenrook. Vol Roxy Dual van mijn moeder en Zware Van Nelle van mijn vader. Ik woon daar. En …
Ze is vrij
Deze week komt ze vrij. Het laatste beeld van haar staat nog scherp op mijn netvlies. Ze draagt een grijze joggingbroek. Met een grote vlek van achteren. Roodbruin is die vlek. Ze is in gevangenschap dan. De aard van die vlek beangstigt mij. En nu is ze terug vrij. Als …
Even iemand op weg helpen
“En dan zet je het terug op deze plek in de kast,” instrueer ik hem. “Ja, maar dat wist ik niet”, sputtert hij. “Ja, dat snap ik, daarom vertel ik het je nu”, reageer ik rustig. Hij is mijn nieuwe collega. Hij is 18 jaar. Ik werk hem in. Ik …
Zijn schoonheidsideaal
Hij buigt naar me toe. En brengt zijn hand naar mijn oog. “Voelen je ogen weleens moe?” vraagt hij. Ik knik. Wat lief dat hij dat vraagt. Hij pakt mijn ooglid en tilt deze een beetje op. Dat voelt lekker. Licht. Dan pakt hij een stukje ooglid boven mijn buitenste …