Door door door

Doeneke Werkpret
25

Soms ben ik er even niet helemaal bij met mijn hoofd. Van de week herken ik zoiets bij twee helden. Heldinnen onderweg. Al jaren. Supervrouwen. Op de fiets. Grote kampioenen. En sympathiek.


Annemiek smakt tegen het asfalt*. Na de finish weet haar collega Ellen niet hoe ze daarover stuitert – over Annemiek met haar fiets. In een rotvaart door en scherp finishen na een bizar ongeluk? Door, door, door. Annemiek breekt haar arm en wil morgen koersen en finishen. Door alle pijn heen bijten. Onbevattelijk voor mij is wat deze grote kampioenen beweegt.

Duitsers hebben een fijn begrip voor zoiets als dit onbevattelijke. Die Existenz. Das menschliche Dasein, die Seinscharakter betreffend.

Hoe leren wij, als team of individu, serieus iets van Annemiek en Ellen? Over doorgaan als je eigenlijk niet verder kan? Dat moet best vaak in deze buitengewone tijd. Ergens diep van binnen willen we ook vooruit. Zelfs of juist als iets – waarvan we aanvoelen dat het echt nodig is – menselijkerwijs bijna niet voor elkaar te boksen lijkt.

Existenz – Doeneke wil ’t proberen!

artsen geven Van Vleuten een sprankje WK-hoop

 

“Als je niet functioneel kunt koersen zoals het moet, dan moet je zelf de wijze beslissing nemen. Je mag geen gevaar zijn voor iemand anders. Bij erge valpartijen moet je consequent zijn: naar huis.” zegt Adrie van der Poel. Functioneel koersen of door, door, door?

Van Vleuten breekt in haar carrière zo’n beetje alles wat er te breken is. Been in Innsbruck en door. Bekken in Parijs Roubaix en zo voort. Annemiek wint in haar carrière alles wat er te winnen is. Nog 43 kilometer en we weten het!

25 reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Doeneke Werkpret
2
Zij in de bocht

Ik vermaak me kostelijk op kust- en landweggetjes in Italië. Mijn haren en sjaaltje wapperen in de wind. Ik bekijk het landschap. En naast me zit mijn sexy chauffeur, de piloot. Het is een zwoele, zonovergoten rit. Het is best een tijd geleden en toch voelt het als gisteren. Racen …

Doeneke Werkpret
3
Rare snuiters

Ze tuit haar lippen en ademt diep in en uit door haar neus, terwijl ze gitaar speelt. Mijn zus oefent als kind eindeloos en in opperste concentratie op haar instrument. Jaren later slaagt ze aan het conservatorium. Haar toewijding aan haar gitaar fascineert mij. En haar vreemd getrokken gezicht en …

Doeneke Werkpret
8
Even een schietgebedje

‘Oh Heer, niet ik’, hoor en zie ik in een schietgebedje van een kardinaal. Het hoogste ambt als leider van alle katholieken op de wereld, paus, blijkt zijn droombaan niet. Maar dat schietgebedje helpt, in deze film, de nieuwe paus niets. De paus (acteur Michel Piccoli) raakt, nog voordat hij …

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op "Toestaan cookies" zodat je makkelijk op deze site kan surfen. Als je op deze site blijft zonder je cookie-instellingen te wijzigen of je klikt hier op "Accepteren" dan ga je akkoord met deze instellingen.

Sluiten