Door door door

Doeneke Werkpret
24

Soms ben ik er even niet helemaal bij met mijn hoofd. Van de week herken ik zoiets bij twee helden. Heldinnen onderweg. Al jaren. Supervrouwen. Op de fiets. Grote kampioenen. En sympathiek.


Annemiek smakt tegen het asfalt*. Na de finish weet haar collega Ellen niet hoe ze daarover stuitert – over Annemiek met haar fiets. In een rotvaart door en scherp finishen na een bizar ongeluk? Door, door, door. Annemiek breekt haar arm en wil morgen koersen en finishen. Door alle pijn heen bijten. Onbevattelijk voor mij is wat deze grote kampioenen beweegt.

Duitsers hebben een fijn begrip voor zoiets als dit onbevattelijke. Die Existenz. Das menschliche Dasein, die Seinscharakter betreffend.

Hoe leren wij, als team of individu, serieus iets van Annemiek en Ellen? Over doorgaan als je eigenlijk niet verder kan? Dat moet best vaak in deze buitengewone tijd. Ergens diep van binnen willen we ook vooruit. Zelfs of juist als iets – waarvan we aanvoelen dat het echt nodig is – menselijkerwijs bijna niet voor elkaar te boksen lijkt.

Existenz – Doeneke wil ’t proberen!

artsen geven Van Vleuten een sprankje WK-hoop

 

“Als je niet functioneel kunt koersen zoals het moet, dan moet je zelf de wijze beslissing nemen. Je mag geen gevaar zijn voor iemand anders. Bij erge valpartijen moet je consequent zijn: naar huis.” zegt Adrie van der Poel. Functioneel koersen of door, door, door?

Van Vleuten breekt in haar carrière zo’n beetje alles wat er te breken is. Been in Innsbruck en door. Bekken in Parijs Roubaix en zo voort. Annemiek wint in haar carrière alles wat er te winnen is. Nog 43 kilometer en we weten het!

24 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Doeneke Werkpret
4
Geef mij een kans

Ik sta op het podium. Helemaal in mijn element. Het is ‘open podium’ op de laatste repetitie van ons koor. De bonte avond. We doen iets met ABBA. Altijd leuk. Misschien knullig. Zeker tijdloos. Mijn eerste doorbraak in de voetsporen van ABBA plan ik op de eindmusical van de basisschool. …

Doeneke Werkpret
8
Hij is blij met zichzelf

‘Pfff, is het na al die regen eindelijk zomer, is het weer meteen idioot heet!’ Ze slaakt een diepe zucht en sjokt bozig weg. “Typisch een mismatcher“, zegt mijn andere collega, “zo eentje die zich altijd focust op wat er niet goed gaat.” Hij maakt het me helder en vertelt …

Doeneke Werkpret
1
Meneer Bata weet alles beter

“Je denkt teveel”, zegt ze tegen me. Even hoor ik een compliment, maar ’teveel’ is natuurlijk nooit goed. Ze werkt me in. “Ik ga je leren knallen”, jut deze chef mij op. Zij is er eentje uit de horeca en die knallen. Van haar moet ik niet ‘denken’, maar ‘doen’. …

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op "Toestaan cookies" zodat je makkelijk op deze site kan surfen. Als je op deze site blijft zonder je cookie-instellingen te wijzigen of je klikt hier op "Accepteren" dan ga je akkoord met deze instellingen.

Sluiten