Inspirerend op allerlei niveaus
Door door door
- Door: Doeneke
- Categorie: Doeneke Werkpret
Soms ben ik er even niet helemaal bij met mijn hoofd. Van de week herken ik zoiets bij twee helden. Heldinnen onderweg. Al jaren. Supervrouwen. Op de fiets. Grote kampioenen. En sympathiek.
Annemiek smakt tegen het asfalt*. Na de finish weet haar collega Ellen niet hoe ze daarover stuitert – over Annemiek met haar fiets. In een rotvaart door en scherp finishen na een bizar ongeluk? Door, door, door. Annemiek breekt haar arm en wil morgen koersen en finishen. Door alle pijn heen bijten. Onbevattelijk voor mij is wat deze grote kampioenen beweegt.
Duitsers hebben een fijn begrip voor zoiets als dit onbevattelijke. Die Existenz. Das menschliche Dasein, die Seinscharakter betreffend.
Hoe leren wij, als team of individu, serieus iets van Annemiek en Ellen? Over doorgaan als je eigenlijk niet verder kan? Dat moet best vaak in deze buitengewone tijd. Ergens diep van binnen willen we ook vooruit. Zelfs of juist als iets – waarvan we aanvoelen dat het echt nodig is – menselijkerwijs bijna niet voor elkaar te boksen lijkt.
Existenz – Doeneke wil ’t proberen!
* artsen geven Van Vleuten een sprankje WK-hoop