We maken met z’n allen een ritje. Als mensheid. Hoe staan we ervoor in 1969? Ik ben er dan nog niet en tóch. Een mijlpaal. Tot voor kort denk ik bij ‘energie’ aan menselijke energie. Energie is kwetsbaar. En het kan op. Mijn persoonlijke energiehuishouding is al een hele klus. …

Soms ben ik er even niet helemaal bij met mijn hoofd. Van de week herken ik zoiets bij twee helden. Heldinnen onderweg. Al jaren. Supervrouwen. Op de fiets. Grote kampioenen. En sympathiek. Annemiek smakt tegen het asfalt*. Na de finish weet haar collega Ellen niet hoe ze daarover stuitert – over …

Ik schrijf nu mijn kortste blog ooit. Met enkele foto’s van een monumentale vrouw. Iconisch. Een bijzondere vrouw in een wereld op zichzelf. Queen – Doeneke wil ’t proberen!

Ik begrijp onze koning wel, met zijn uitmuntende (tweede) studiekeuze: ‘Word in vier jaar een creatieve probleemoplosser die zorgt dat een stad zoals Rotterdam of New York ook in de toekomst nog leefbaar is. Ben je goed in rekenen maar wil je juist ook iets doen voor je medemens?’ Watermanagement! Sproeischaamte. Bestaat …

Zij blust liever branden dan dat ze in die kazerne rondhangt. Natuurlijk! Brandweer word je om dapper te zijn. In de ogen van andere mensen. En van dieren. En redder van natuur. Dagelijks roetsj je als brandweerman/vrouw  – bij alarm – razendsnel via zo’n paal in de kazerne naar beneden. Nooit …

“Hé pinguïn!” roept de man en wenkt die ober. ‘Hé pinguïn!’ De jongen in smoking reageert direct en loopt op de man af – die pinguïn. Ik pols de uitdrukking op het gezicht van die ober. Hij ziet er best strijdlustig uit. Netjes, vriendelijk en toch … Gaat ie matten? …

Ik kijk op naar deze man die met zijn weergaloze teksten en lekkere muziek alles van het leven blootlegt. Steeds weer raakt hij een andere snaar bij mij. Als een – niet meer zo piep soort – groupie sta ik vooraan bij dat hemelse podium. Oh, zo dicht bij mijn …

Ik adem diep in. Mmmm. De geur van mijn jeugd. Die prikkelt mijn neus. Ik ben weer op het platteland. Mijn platteland. De plek waar ik opgroei. Ik zwaai naar de boer op z’n trekker. Hij bemest ons land. Gierlucht! Zalig … Mijn gelukzalige stemming duurt niet lang. Al snel …

Zij laat me wel even een poepie ruiken. Ja, letterlijk. Ze werkt me in. Ik sta erbij als ze een oude stoma van een bewoner reinigt. Ik zie de bloedende wond in de buik. Dat komt binnen. En ruik de poep. Het is een even menselijk als smerig tafereel. Ik …

Zo’n kek pakje lijkt mij ook wel wat voor op het werk. Mag dat? Dat een werkgever een korte broek met teenslippers verbiedt, snap ik wel. Dat ziet dat er vaak weinig fraai uit. Bij deze organisatie vermeldt het kledingvoorschrift niets over zo’n kek pakje. Wel staat er ‘draag geen …