Over de datum? -Estafette interview 5- Marijke

Doeneke Werkpret
1

“Nu kan ik zijn wie ik écht ben!” Marijke laat zich niet langer beperken of besturen. Vroeger was haar vaders wil wet. Daarna kwamen de heersers in haar werk. Nu is ze 74 jaar en bepaalt ze – heel harmonieus – alles lekker zelf. Ze is super gelukkig!

De aanloop naar werkpret start voor Marijke in de jaren 60. Marijke plukt de vruchten van de Mammoetwet. De wet met de grondgedachte dat elke leerling zowel een algemene als een beroepsopleiding volgt. Dat geldt voor jongens én meisjes. Het VWO ontstaat. Met een eigen vakkenpakket. Marijke vindt het prachtig. Er gaat er een wereld voor haar open.


Wat deed je in professionele leven? 

Ik studeerde Engelse- en Amerikaanse letterkunde. Ik gaf Engelse les. Ik groeide verder als decaan en adjunct directeur. Ik werkte op de eerste middelbare school voor volwassenen. Een ‘inhaalschool’ voor mensen die jong moesten gaan werken of die om andere redenen hun school niet hadden afgemaakt. En er waren ‘de moeders’ op de moedermavo. Het was geweldig. Iedereen was enorm gemotiveerd. Het was super effectief en affectief persoonlijk onderwijs. Maar met de komst van het ROC ging de ziel eruit. Dat was heel erg. Ik kon niet mee met het nieuwe beleid en al z’n nare processen.

Stel je zet de tijd terug en je staat weer aan het begin van je loopbaan. Wat zou je anders doen?

Op mijn 18e jaar kreeg ik een studiebeurs van het Holland-Amerika-instituut. Ik studeerde een jaar in Amerika. Dat was fantastisch! Bij terugkomst rolde ik in het onderwijs omdat ik niets anders kon verzinnen. Ik heb daar geen spijt van. Ik vond lesgeven heel leuk. Nu achteraf denk ik dat ik misschien meer mogelijkheden had kunnen onderzoeken … Misschien had ik kunnen acteren of een internationale baan kunnen hebben …


Wanneer en hoe eindigde je laatste werk?

Na 25 jaar op dezelfde school besloot ik nog een keer een stap naar ander werk te wagen. Dat werd een slechte benoeming als rector. Het was tegen de zin van de school en dat wist ik te laat. Na twee jaar ben ik opgestapt met een ‘gouden handdruk’, met hulp van een advocaat. Dat heeft geholpen bij de acceptatie van het verlies. Werkloos worden op je 50e als kostwinner is geen lolletje. Na twee jaar solliciteren en allerlei tijdelijke baantjes in het onderwijs, vond ik mijn laatste baan bij de SLO – het nationaal expertisecentrum leerplanontwikkeling. Na twee spannende 360 graden feedback-procedures kreeg ik nog net op tijd mijn vaste aanstelling. Gered door de bel! Na vier jaar kon ik met vervroegd pensioen door een reorganisatie. Zalig! Een paar ingrijpende veranderingen in mijn leven hadden me uitgeput. Eindelijk kreeg ik tijd voor mezelf.

Wat mis je uit je werkperiode?

In het begin miste ik de intellectuele uitdaging. Het magisch samenwerken met leuke collega’s. Ik werd een beetje lui in mijn denken.
Maar veel dingen miste ik absoluut niet! Zoals die eeuwige veranderingen in het onderwijs. Dat afschuwelijke machtsdenken; de beoordelingen, de hiërarchie, het naar boven likken en naar onderen duwen. Ik deed daar niet aan mee, dus viel ik er buiten.
Helaas hebben we hier geen talent voor platte organisaties.

Hoe ziet je leven eruit nadat je stopte met je werk? 

Ik maak muziek, ik lees veel en kijk graag televisie. Ik heb een atelier waar ik schilder en voor mensen een ‘totemkraal met een verhaal’ maak. Ook zou ik nog graag een boekje schrijven. Ik doe veel dingetjes, maar ik maak niet altijd alles af. Vooral de plannetjes om boeken te schrijven stranden meestal bij de research en het verzamelen van alle verhalen. Over mijn moeder en haar tijd; over een klein dorpje in Frankrijk waar ik een huis heb; en een kinderboek over de knuffels bij mij thuis, vooral hondje Bobby. Ze krijgen nieuw leven door mijn kleindochtertjes.

Is je leven na werk zoals je verwachtte/ hoopte? 

Ik vind het leven heerlijk! Ik ben nu ook oma van twee kleindochters en dat is ook geweldig! Het is zo’n fijne rol om van die kinderen te houden. Ze zijn gewoon blij als je er bent. En dat onvoorwaardelijke vrolijke van ze. Een echte bonus!

Welke toegevoegde waarde van jou wordt nu niet/ onvoldoende benut? Hoe kan deze wel worden benut?

Ik tel vlinders in de duinen. Ook geef ik rondleidingen in vier talen bij Molen De Adriaan in Haarlem. En ik geef Nederlandse les aan buitenlanders. Het is fijn om een maatschappelijk nut te hebben; ik wil iets delen met anderen.


Alles opgeteld: hoeveel leefpret heb jij?

Ooooh, ik ben heel gelukkig! Een 9! En soms – bij teveel verplichtingen – een 8.

Wat zou bovenstaand cijfer verhogen? 

Ik zou ooit nog wel een leuke, lieve vriend willen. Eentje bij wie ik me helemaal thuis voel: zowel geestelijk als lichamelijk. Maar ik maak daar nu geen werk van, dus blijkbaar is het gemis toch niet groot genoeg.

Wat is/ zijn jouw ultieme werk- en/of leefpret-tip(s)?

Zoek werk dat je met plezier doet. Waarin je je talenten kwijt kan en de wereld een beetje mooier kan maken. Liefst in een platte organisatie waar gelijkwaardigheid en synergie vanzelfsprekend zijn.

Hoe moeten we (beter) omgaan met mensen ‘over de datum’?

Ik vind het belachelijk dat je nu pas een bejaardenhuis in kan als je al bijna omvalt. Dat je met andere oudjes aan een tafel zit zonder enige zeggenschap. Hierdoor ontstaat er in zo’n huis geen leefgemeenschap meer. Een bejaardenhuis als knekelhuis dus. Vreselijk! Dat kan veel beter en humaner. In die ‘plus’ periode van het leven zit zoveel verworvenheid en levenswijsheid. Ik pleit voor een woonvorm met een mix van bijvoorbeeld studenten, ouderen, kinderopvang. Met een mooie gemeenschappelijke ruimte voor allerlei activiteiten en ontmoetingen: concertjes, workshops, gemeenschappelijke maaltijden, et cetera. En medische hulp onder handbereik. Er zijn al dit soort experimenten. Het gaat er om zo lang mogelijk iets te betekenen voor elkaar en anderen.

De wereld een beetje mooier maken – Doeneke wil ’t proberen!

 

1 reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Doeneke Werkpret
2
Een heerlijk leventje

Zij heeft mijn droombaan. Zo’n baan waar je van je creatieve liefhebberij je werk maakt. Schrijven, schilderen, koken, dansen of – zoals zij – zingen …  In haar prachtige jurk zingt ze de sterren van de hemel. Wat een stem. Goddelijk. Ze zingt haar sopraansolo. Zij is de ster. De dirigent, …

Doeneke Werkpret
4
Met de Franse slag

‘Een broodmachine koop je niet, die krijg je’, lees ik. Inderdaad verstoffen heel wat van deze bakbeest-miskopen in kelderkasten en schuren. Ik heb er geen en wil er geen. Voor mij gaat er niets boven vers gebakken brood van een Franse bakker. Gelukkig vind je die ook hier meer en meer. …

Doeneke Werkpret
4
Mijn geweten

Ze haalt het bloed onder mijn nagels vandaan. Wat een naar portret is zij. Oei, wat denk ik nu? Dit hoort niet. Ik heb natuurlijk geen voorkeuren. Ik behandel iedereen gelijk. Merkt ze dat ik haar niet trek? Plots loopt deze sessie uit. Ik geef haar namelijk extra tijd. Dat …

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op "Toestaan cookies" zodat je makkelijk op deze site kan surfen. Als je op deze site blijft zonder je cookie-instellingen te wijzigen of je klikt hier op "Accepteren" dan ga je akkoord met deze instellingen.

Sluiten