Ze zit aan de eettafel met de nabestaanden. Zorgvuldig luistert ze naar alle wensen. Waar en wanneer is de uitvaart? Wat komt er op de rouwkaart? Ze werkt met de dood, als uitvaartondernemer. Kordaat hakt zij knopen door. Ze verzorgt bij dit hartverscheurende proces alles tot in de puntjes. Wat een mooi, liefdevol en belangrijk werk.

Een paar meter verderop ligt mijn dierbare schoonmoeder in haar kist. Ze ziet er vredig uit. Haar liefdevolle verzorgers, twee topzussen, tutten haar op. Nagellak, oogschaduw en lippenstift. Deze hebben niet de favoriete felle kleuren van mijn schoonmoeder, maar rustige tinten die mooier matchen met haar ongewone huidskleur nu.

De gedrevenheid waarmee deze drie vrouwen in zo’n grafsetting levenslustig hun werk doen, raakt me. Deze vrouwen werken met bezieling. Zij maken rouwen net wat lichter. Met liefde en professionaliteit die prachtig hand in hand gaan.

Ook de ziel van mijn schoonmoeder huist nog in haar. Dat hoor ik van die zussen. Zij vertellen dat er na vijf dagen een glans op haar huid verschijnt en dat dan pas de ziel uit haar lichaam verdwijnt. Ik geloof ze. Dus laat ik bijdehante vragen rond die ziel achterwege. Voor de ziel bestaat – gelukkig – geen hard wetenschappelijk bewijs. De ziel blijft lekker dat mysterieuze extra.

Hartverscheurend – Doeneke wil ‘t proberen!