Kom, we gaan lekker buiten spelen!

Doeneke Sociaal
5

Hoor ik ‘woensdagmiddag’, dan maakt mijn hart nog altijd een vrolijk sprongetje. Vrij! Buiten spelen! Met andere kinderen! Altijd feest! Joepie!


In de jaren 70 in onze nieuwbouwwijk is dat een makkie. Er zijn volop kinderen in de buurt. Auto’s staan keurig – tegen het roesten – in de garage. De stoepen, straten, bossen en weilanden eromheen zijn allemaal van ons. Af en toe krijgen we een standje van een chagrijnige volwassene die boos is over een bal in een net aangeharkte tuin of iets anders onbenulligs. Toch blijven we vrolijk.


We stoepranden, knikkeren, doen verstoppertje, tikkertje, annemaria koekoek, touwtje springen, schommelen, hoelahoepen, bomen klimmen, hinkelen, rolschaatsen, kaatseballen – Karel 1 brak zijn been … Met touwtjes aan het stuur van onze fiets – ons paard met teugels – galopperen we in een rotvaart over de hobbels van het zandpad. Heerlijk allemaal!


Afgelopen woensdag slaat Jantje Beton* alarm ‘allemaal naar buiten!’ De kinderen van nu zitten veel te veel binnen. Da’s foute boel. Buiten spelen is voor alles en iedereen goed. Voor jong en oud. Dus kom lekker buiten spelen! ‘Wie doet er een maal op een tuter?’**, dolle pret. Spelenderwijs leer je de leukste dingen. Over de wereld. Over andere mensen. En over jezelf.

Buiten spelen – Doeneke wil ‘t proberen!

Jantje Beton

** een Twentse kinder uitroep bij knikkeren/ een tuter is ondoorzichtige hoogglanzende, meerkleurige gemarmerde knikker met als hoofdkleur wit/ met vier stoeptegels ertussen mag je proberen mijn tuter met een gewone knikker te raken. Jouw knikkers die mijn tuter missen houd ik, raak je mijn tuter, dan is die van jou

en ’s avonds na het eten nog even landje veroveren, maar meet al die regen is er niks aan. Niet huilen, we houden het droog

Wat een mooie blog en ontzettend herkenbaar!
Zodra ik kinderen zie of hoor die buitenspelen, maakt mijn hart altijd een klein sprongetje: wat fijn, ze spelen buiten! Maar tegelijkertijd ben ik dan ook altijd weer verbaasd dat me dit opvalt.

Op het schoolplein zie ik dat kinderen al die buitenspelletjes die je hebt opgesomd, niet meer kennen. Wij leerkrachten doen deze spellen met de kinderen en leren ze zo buitenspelen, in de hoop dat zich dat na schooltijd voortzet.
Ballen gooien en vangen, touwtje springen en hinkelen, velen vinden het ook knap lastig. Maar oefening baart kunst en zorgt voor plezier.

5 reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Doeneke Sociaal
5
Alles kan

“Bah, jij stinkt naar rook”, zegt de buurvrouw. Ik geneer me, terwijl ik er niets aan kan doen. Ook ruik ik het zelf nauwelijks meer. Ons huis staat altijd blauw van de sigarettenrook. Vol Roxy Dual van mijn moeder en Zware Van Nelle van mijn vader. Ik woon daar. En …

Doeneke Sociaal
2
Ze is vrij

Deze week komt ze vrij. Het laatste beeld van haar staat nog scherp op mijn netvlies. Ze draagt een grijze joggingbroek. Met een grote vlek van achteren. Roodbruin is die vlek. Ze is in gevangenschap dan. De aard van die vlek beangstigt mij. En nu is ze terug vrij. Als …

Doeneke Sociaal
Stop! Hou op!

“Stop hou op ik vind het niet meer leuk!” zegt ze. Hij dolt met haar. Voor de leuk. Zij is drie. Hij is in de vijftig. Hij stopt meteen. Haar zin is super effectief. Wow! Die zin heeft iets magisch. De neutrale-ik-boodschap ‘stophouopikvindhetnietmeerleuk’ leren kinderen al vroeg. Op het kinderdagverblijf. …

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op "Toestaan cookies" zodat je makkelijk op deze site kan surfen. Als je op deze site blijft zonder je cookie-instellingen te wijzigen of je klikt hier op "Accepteren" dan ga je akkoord met deze instellingen.

Sluiten