Weten waar je moet slaan

Doeneke Werkpret
6

Hij scheurt met een rotvaart over het fietspad recht op mij af. Met een slip parkeert hij zijn wagen pal voor mijn neus op de stoep. Ik stap in bij opa Jan. Hij haalt me op van het station. Zo gaat dat. Trots zit hij achter het stuur van zijn Ford. Voor hem is een auto een Ford of het is geen auto. Ook op weg naar zijn huis sta ik doodsangsten uit bij opa. Hij manoeuvreert cool door de stad. Hij snijdt medeweggebruikers soepel af en rijdt veel te hard. ‘De kunst van echt goed rijden is hard te gaan zonder dat de passagier het merkt’ leer ik onderweg.

Opa is een eindje in de tachtig en nog opvallend scherp, maar minder dan hij zelf denkt. Feitelijk is hij meer en meer een gevaar op de weg. Maar opa zonder zijn Ford, dat is gek. Al met al verstoppen zijn kinderen een paar maanden later zijn Ford. Heel lastig en wel zo verstandig. En erg verdrietig. Opa is zijn trouwe maatje kwijt. Gelukkig denk ik vaak aan zijn fantastische Ford-verhaal. Een levensles uit de oude doos:

Op een dag mankeert er iets aan de Ford van opa Jan. Ze gaan naar de garage. Jan demonstreert de monteur wat er mis is. De monteur pakt een hamer en geeft een klap op iets onder de motorkap. De Ford klinkt in een oogwenk weer zo goed als nieuw.

“Dat is dan 19 gulden”, zegt de monteur. “Hoezo kost die ene klap met die doodgewone hamer mij 19 gulden?” reageert opa Jan verbaasd. Dat is geen loon naar werken, meent hij. “Nou, ik wil u ook best twee rekeningen schrijven”, antwoordt de monteur. “Hoezo twee?” reageert opa Jan, “ik vind die ene van 19 gulden al te dol”. “Oké”, zegt de monteur, “je krijgt van mij één factuur van één gulden. En een tweede van 18 gulden”. “Met die factuur van één gulden ben ik het eens, maar waarvoor is die factuur van 18 gulden?” vraagt opa Jan verbolgen. “Nou, die van één gulden is voor het slaan. En die 18 gulden is voor mijn weten waar ik moet slaan”.

Een wijze les uit de oude doos. Eentje die ook vandaag nog goed past in onze kenniseconomie. Slimmer werken is goud waard.

Goud – Doeneke wil ’t proberen!

Opa’s in een Ford, die van mij had op het laatst een Capri Ghia 2.3 automaat. Een heerlijk luxe monster. Ik leerde erin rijden toen ik acht was. Nooit voelde ik me nadien nog superder dan toen!!

6 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Doeneke Werkpret
5
Pluk deze dag

“Trap er niet in”, waarschuwt mijn zoon. Opgetogen vertel ik hem over mijn aanstaande weekend druivenplukken bij een wijnboer in Frankrijk. Het lijkt me super romantisch. Maar in zijn tussenjaar werkt mijn zoon zich uit de naad bij wijnboeren. Hij oogst weken achter elkaar, zes dagen per week en acht …

Doeneke Werkpret
8
Een vuurtje in mij

‘Waar ligt jouw passie?’ Enthousiast stelt hij mij deze vraag. Misschien wakkert het woord ‘passie’ een vuurtje in mij aan. Van hartstocht. En verlangen. En raak ik heerlijk op drift. En geef ik hem een bruisende uiteenzetting van mijn passie. En opent dit de weg naar business. Want dit is …

Doeneke Werkpret
6
Ik dus

“En dan doet hij weer alsof hij alles beter weet”, mopper ik tegen mijn vriendin. We drinken een glas gember-sinaasappelthee in het park aan het water. Ze knikt. Ze snapt me helemaal. Mijn gevoel. Mijn probleem. Zij heeft ze ook. We zijn uit hetzelfde bouwjaar. We gaan los. Wij als …

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op "Toestaan cookies" zodat je makkelijk op deze site kan surfen. Als je op deze site blijft zonder je cookie-instellingen te wijzigen of je klikt hier op "Accepteren" dan ga je akkoord met deze instellingen.

Sluiten