“Ich will euch trösten, wie einen seine Mutter tröstet”. Met natte ogen zing ik de mooiste zin uit ‘Ein Deutsches Requiem’ van Brahms. Samen met wel 300 andere zangers van dit meezingconcert. Een heerlijk troostrijk dagje uit.

Het is 2 november en het is ‘Allerzielen’. Een rooms-katholieke herdenkdag. Op deze dag herdenken gelovigen de doden. Ze bidden voor hun zielenheil. En helpen zo de doden sneller doorstromen. Van het onaangename vagevuur -de wachtkamer van de hemel- tot in de hemel. De katholieke kerk draagt de dienst -de mis- op aan de doden: de requiemmis.

Op basis van deze requiemmis componeerden heel wat componisten requiems. De meeste requiems gaan over de angst voor de dag des oordeels. Hoe lang nog in het vagevuur? Lekker dramatisch en onheilspellend.

Johannes Brahms (1833-1897) deed het anders. Hij componeerde zijn requiem niet voor de doden, maar voor de levenden. Ter vertroosting voor allen die geliefden betreuren en bezorgd zijn om de eindigheid van hun eigen bestaan.

Dus ben ik weer van de partij. Heerlijk.

De afgelopen weken zong ik, met grote steun van de pianist en de alt op de oefen-cd, de sterren van de hemel.

Vandaag geef ik me weer over aan de dirigent. En aan de interpretatie van de dirigent. Die is altijd weer anders. ‘Vandaag ademen we in de klinker. We tellen niet in 1, 2, 3, 4. (?!) De focus ligt op ‘beroeren’.

Dat prachtige “wie einen seine Mutter tröstet” blijkt heftige Duitse naamvalshit. Dacht ik dat het ‘hoe je je moeder troost’ is, vertaalt de dirigent de zin vandaag naar ‘hoe je moeder je troost’. Ach, beide prachtig mooi.

Brahms zag zijn requiem als een ‘humanistische lijdensmeditatie’. Voor elk moment. Dus wacht niet tot de volgende Allerzielen of op een sterven. Luister en zing het stuk als je zin hebt in wat balsem voor de ziel. Voor de jouwe. En die van anderen.

Troosten – Doeneke wil ’t proberen!

Zin in meer over rouw en/ of zingen? Lees dan de posts Zo ga je om met rouw en/ of Heb je een stem? Ga op een koor!