Heb jij een stem? Ga op een koor!

Doeneke Fit
1

Paradisi gloria, paradisi glóóória!

Ik zing. In een koor. We zingen oratoria: prachtige, geestelijke muziekstukken.

Om zulke stukken te zingen, hoef je niet gelovig te zijn. Gelukkig maar. Ik ben niet religieus. In mijn jeugd luisterden we op zondagochtend niet naar Bach, maar naar Robert Long.

Of je een nachtegaaltje moet zijn om in een koor te mogen? Ik ben het niet. Ik zing niet vals, ik kan noten lezen en maat houden. Maar inzetten op de juiste toon en een toon lang aanhouden, dat blijft lastig. Gelukkig is er in een koor van alle kanten steun. Zo haak ik aan op mijn buurvrouw die alvast de eerste noot heeft ingezet en tussendoor haal ik stiekem adem.

Het is bovendien dé plek waar ik in vervoering raak. Machtig als al die stemmen samen tot iets komen. En daar is mijn stem er één van! En zakken we met z’n allen een halve toon? Soit. Het voelt in ieder geval saamhorig.

Ook opvallend: het koor zorgt ervoor dat ik me jong voel. Want op mijn koor ben ik één van de jongsten – en dat ben ik in steeds minder gezelschappen. Onze ook jonge dirigent past, zonder zich (zichtbaar) te ergeren, het repetitietempo op die hoge gemiddelde leeftijd aan. Pure onthaasting dus. Zalig!

Kortom: saamhorigheid, verjonging, vervoering en onthaasting. Een koor heeft alles! En toch heerst er bij koren een instabiele omgekeerde leeftijdspiramide. Koren zitten met smart op nieuwe, jonge, enthousiaste aanwas te wachten.

Dus neem wat zangles, ga op zoek naar een koor en geniet ervan hoe ze, voor jou met je jeugdige frisheid, de rode loper uitrollen…

Samen in vervoering onthaasten – Doeneke wil ’t proberen!

 

1 reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Doeneke Fit
2
In gesprek met m’n schouders

Binnenkort gaat ze ermee naar een specialist in het ziekenhuis. De fysio krijgt het niet gefikst. Haar schouders zitten muurvast. Als bevroren. Inderdaad: frozen shoulders. Heel pijnlijk en erg beperkend. Overdag krijgt ze haar armen net tot op schouderhoogte. En ‘s nachts slaapt ze slecht door de pijn. Een frozen …

Doeneke Fit
14
Niet plukken

‘Op het leven’, proosten we. Ik ben er niet gerust op. Misschien is dit wel onze laatste maaltijd. Dat kan maar zo. We eten zelf geplukte paddenstoelen. Van het landgoed. Daar waar een dikke eeuw geleden bij een chique diner – met paddenstoelen uit eigen tuin – een aantal gasten …

Doeneke Fit
3
Deze dame maakt haar entree 

Parmantig loopt ze via het trapje het zwembad in. Over haar bruin geverfde keurig gestylde kapsel draagt ze een doorzichtig netje. Haar make-up zit perfect. Haar smalle lippen accentueert ze met een warmrode lippenstift.  De aquafitness-instructeur en alle andere deelnemers begroeten haar vriendelijk. We buigen naar haar, plechtig en, als …

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op "Toestaan cookies" zodat je makkelijk op deze site kan surfen. Als je op deze site blijft zonder je cookie-instellingen te wijzigen of je klikt hier op "Accepteren" dan ga je akkoord met deze instellingen.

Sluiten