Heb jij een stem? Ga op een koor!
- Door: Doeneke
- Categorie: Doeneke Fit
Paradisi gloria, paradisi glóóória!
Ik zing. In een koor. We zingen oratoria: prachtige, geestelijke muziekstukken.
Om zulke stukken te zingen, hoef je niet gelovig te zijn. Gelukkig maar. Ik ben niet religieus. In mijn jeugd luisterden we op zondagochtend niet naar Bach, maar naar Robert Long.
Of je een nachtegaaltje moet zijn om in een koor te mogen? Ik ben het niet. Ik zing niet vals, ik kan noten lezen en maat houden. Maar inzetten op de juiste toon en een toon lang aanhouden, dat blijft lastig. Gelukkig is er in een koor van alle kanten steun. Zo haak ik aan op mijn buurvrouw die alvast de eerste noot heeft ingezet en tussendoor haal ik stiekem adem.
Het is bovendien dé plek waar ik in vervoering raak. Machtig als al die stemmen samen tot iets komen. En daar is mijn stem er één van! En zakken we met z’n allen een halve toon? Soit. Het voelt in ieder geval saamhorig.
Ook opvallend: het koor zorgt ervoor dat ik me jong voel. Want op mijn koor ben ik één van de jongsten – en dat ben ik in steeds minder gezelschappen. Onze ook jonge dirigent past, zonder zich (zichtbaar) te ergeren, het repetitietempo op die hoge gemiddelde leeftijd aan. Pure onthaasting dus. Zalig!
Kortom: saamhorigheid, verjonging, vervoering en onthaasting. Een koor heeft alles! En toch heerst er bij koren een instabiele omgekeerde leeftijdspiramide. Koren zitten met smart op nieuwe, jonge, enthousiaste aanwas te wachten.
Dus neem wat zangles, ga op zoek naar een koor en geniet ervan hoe ze, voor jou met je jeugdige frisheid, de rode loper uitrollen…
Samen in vervoering onthaasten – Doeneke wil ’t proberen!