Schoonheid komt niet altijd vanzelf. “Een dissonant is pas mooi als je ‘m in de toon daarna oplost,” legt onze dirigent ons uit wanneer we die wringende samenklank van noten niet oplossen en vals doorzingen. Wat een wijze woorden! Daar kan ik op allerlei vlakken wel wat mee!

Mijn koor brengt me van alles: muziek, gezelligheid, ontspanning en ook mijn Italiaanse woordenschat gaat lekker vooruit. Want het wemelt van de mooie Italiaanse termen in de klassieke muziek. Da capo (vanaf het begin) vormt Italiaans dé taal van de muziek.

Draai je aan het volume? Harder ga je met een crescendo (geleidelijk luider) vanaf mezzoforte (matig/ gemiddeld luid) via forte (luid) naar fortissimo (twee keer luider dan forte).

Zachter ga je via decrescendo of diminuendo (geleidelijk zachter) naar mezzopiano (matig zacht) tot piano (zacht) en pianissimo (twee keer zachter dan piano).

Ook in tempi zijn er volop keuzes. Via een accelerando (versnellend tempo) kom je van andante (rustig gaand tempo) via adagio (langzaam, comfortabel tempo) en allegretto (beetje snel tempo) naar allegro (snel tempo).

Voor nog vele smaken andere schoonheid hebben we ook meno (minder), poco (beetje), piu (meer) assai of molto (erg veel) of juist dolce (zacht, teder, lieflijk).

Het pallet aan Italiaanse muziektermen* is heerlijk warm en rijk. Het zit ‘m allemaal in de nuance. Mijn favoriete term is toch wel ‘tutti’, want dan gaan we lekker los met z’n allen**. Con amore (met liefde) en quasi forte (iets zachter dan forte).

Warm en rijk – Doeneke wil ’t proberen!

* lijst van Italiaanse muziektermen

** eerdere post Heb jij een stem? Ga op een koor!