Binnenkort gaat ze ermee naar een specialist in het ziekenhuis. De fysio krijgt het niet gefikst. Haar schouders zitten muurvast. Als bevroren. Inderdaad: frozen shoulders. Heel pijnlijk en erg beperkend. Overdag krijgt ze haar armen net tot op schouderhoogte. En ‘s nachts slaapt ze slecht door de pijn.

Een frozen shoulder-diagnose start als jouw schoudergewrichtskapsel je beweeglijkheid drie maanden met minstens 50% beperkt. Die ellende duurt vaak één tot drie jaren. In fasen: de freezing-fase (1. ontsteking, toename pijn), de frozen-fase (2. verstijving, afname pijn) en de thawing-fase (3. ‘dooi’, je schouders gaan terug naar normaal). De oorzaak is vaak onduidelijk: een val, een breuk, overbelasting of iets anders, maar wat dan?

Ook – naast vele andere onbegrepen klachten – komt de frozen shoulder vooral voor bij vrouwen tussen de 40 en 65 jaar. Dus hoor ik dit euvel wat vaker om me heen. Die vrouwen lijden eerst in stilte en gaan laat naar de huisarts. Daar krijgen ze pijnstillers. Dan volgt fysiotherapie met oefeningen en massage. Helpt dit allemaal niets, dan is de volgende stap de orthopedisch chirurg. Die moet iets anders.

Maar nu ken ik een vrouw die een ander pad volgt. Zij gaat ‘het gesprek aan met haar schouders’. Ze legt haar warme hand op haar schouder en vraagt hoe het met haar schouder gaat. Liefdevol en aandachtig. En geduldig wacht ze op het antwoord van haar schouder. Ze leert deze aanpak van een rebalancing-therapeut. Deze wil dat je lief bent voor je fantastische, behendige schouders. En ze vindt dat schouders het vaak zwaar hebben. Ze dragen veel ballast in en van je leven. En soms zet deze lading stress en emoties zich in– en op je schouders vast. Dat uit zich dan weer in pijn en stijfheid daar.

Liefdevolle aandacht van haarzelf met fijne hulp van die therapeut verlichten haar leven. Sneller herkent ze blokkades. Spanning laat ze vlotter los. Voor dit alternatief bestaat geen wetenschappelijk bewijs. En dat is ook niet nodig. Als je leven je weer toelacht voelt dat overtuigend genoeg.

Omarmen – Doeneke wil ‘t proberen!