mooi doeneke, er valt dus wel degelijk iets te leren. Ik concentreer me nu op leren ziek zijn – corona – en accepteren dat we geen weihnachtszingen
Handig met hoodies
- Door: Doeneke
- Categorie: Doeneke Digitaal
“Ik ben heel handig”, begint hij met een uitdagende blik. Hij hangt scheef onderuit in zijn stoel en houdt z’n handen in de zakken van zijn hoodie. We oefenen een sollicitatiegesprek. “Heel handig zeg je. Waar blijkt dat uit?” vraag ik als oefen-werkgever. “Nou, zonder contactsleutel krijg ik elke scooter aan de praat!” bewijst hij z’n competentie. Hij lacht. Een beetje verlegen. En een vleugje ondeugend. Ik schrik. Ik ben ben niet blij met dat soort ‘handig’. Meneer steelt scooters. Hij heeft een strafblad. En dat vinden werkgevers onaantrekkelijk. Wat moet een arbeidsbemiddelaar met zo’n succesverhaal?
“Ik ben goed met computers. Ik ben hacker”, zegt een andere jongeman. Ook nogal verlegen. Ook hij verstopt zich onder de capuchon van zijn hoodie. Ik zie delen van zijn binnenzit-junkfood-gezichtshuid. Bleek en vol puistjes. “Ik kan kwetsbaarheden in sites vinden” vertelt hij. Dat lijkt me een waardevolle competentie op de arbeidsmarkt. Ook hij heeft een strafblad. Naast dat hij kwetsbaarheden vindt, legt hij met zijn cyberaanvallen hele systemen plat. De politie zegt dat hij dat kan én wil. “Kunnen ja, maar willen nee!” zegt ie. Ik geloof hem.
Wat een scooterdief doet, is reuze concreet. Maar wat een cybercrimineel doet, is – op grote schaal – een ongrijpbaar fenomeen.
Een hacker is een digitale topper. Hij is slim met computers. Als favoriete bezigheid legt hij lekken in sites van organisaties bloot. Meldt zo’n hacker zo’n lek aan desbetreffende organisatie, dan volgt vaak een leuke waardering en beloning. Top. Maar soms opereert hij niet langer voor, maar juist tegen de maatschappij. Hij verandert van een hacker in een cybercrimineel. Of zo lijkt dat toch, voor buitenstaanders.
Vaak is die hacker zich van geen kwaad bewust. En ook zijn ouders hebben vaak geen benul van het digitale dat hun kind uitspookt. Plotseling staat er politie op de stoep. Op zoek naar die jonge cybercrimineel in zijn hoodie – of onesie – op zijn zolderkamer.
De jongens in mijn groep zijn bijna 20 jaar. Een uitstekend moment voor … het juiste pad. Dat kan bij jongens. Opeens voelen ze zich volwassen. Mannen. En verantwoordelijk. Voor zichzelf. En voor hun toekomst. Natuurlijk ook graag – heel graag – mét een leuk meisje.
We trainen sollicitatievaardigheden. Ze presenteren zich steeds beter. Ze zitten rechtop. Ze kijken me aan. Hun hoodie is niet langer een verstopplek, maar gewoon een moderne trui. Ze vertellen – of ratelen – trots over wat ze kunnen. Met mooie, aantrekkelijke acceptabele voorbeelden. Ze delen hun ambities … netjes op het rechte pad. Werkgevers zijn ook – ooit – jong geweest. Handig voor een frisse blik.
Handig en modern – Doeneke wil ‘t proberen!