Eindelijk ben ik vriendjes met geometrie! Tot voor kort associeer ik geometrie met meetkunde en wiskunde. Bah. Dat schoolvak bezorgt mij nog steeds nachtmerries. Maar vorig weekend lig ik in een ei. Een harmonisch ei. Een ei met een geweldige geometrie. Dat ei laat me lekker trillen.

Dat harmonische ei is een technisch én natuurlijk feel good hoogstandje. Ik stap in een houten cabine met een reusachtige ei-vorm. Ik lig in het midden op een relaxstoel. De kleur licht en de muziek in het ei sluiten aan op mijn behoefte. Wil ik een fysieke, mentale, emotionele of energetische oppepper? In dit ei ben ik helemaal de baas. Ik zeg wat ik wil. En dat gebeurt. Voor mij. In mijn ei.

De geluids- en lichtgolven kaatsen tegen de houten wanden en dringen mijn lichaam binnen. Via mijn huid, botten, spieren en zenuwstelsel. Mijn ei geeft me een diepe ontspanning. En verdiept mijn bewustzijn. En al die harmonie stimuleert mijn zelfgenezend vermogen. Zo lees ik. En zo voel ik het ook. Direct in het ei en na de sessie. Magisch.

Vijftig minuten lig ik in mijn ei. Veertig minuten duurt alle muziek. En dan is er tien minuten stilte. Al die tijd lig ik – als vanzelf – in één ontspannen houding. Mijn hele hoofd en lijf tintelt, zoemt en resoneert als nooit tevoren. Heel bijzonder en lekker. Tegelijk voelt het als bijzonder normaal.

Bioresonantie, licht- en klankfrequenties. De dodecahedron-vorm (een regelmatig twaalfvlak) van de cabine. Ik lees over heilige geometrie. Ik ken de gulden snede. Ik denk aan al die begrippen die ik jaren geleden van harte uit mijn vakkenpakket gooi. Ouder en wijzer besef ik me dat natuur-technische zaken natuurlijk super belangrijk zijn. En nu – in het harmonische ei – vallen weten en voelen samen. Alles blijkt plots een eitje.

Dat ei – Doeneke wil ‘t proberen!