Zo ga je nervositeit te lijf

Doeneke Fit

Het zit in mijn maag. Als verkrampte bal. Het beneemt me mijn adem.

Ik ben knetter nerveus.

Ik draai vast in zinloos gepieker. Woorden voor een interne peptalk komen niet.

’t Balletje in mijn maag wordt groter en strakker. Het staat op springen.

Ik moet nú presteren. En daarvoor heb nú lucht nodig. Het moet nu weg. Ik moet uit mijn malende hoofd, terug naar wat rust en ruimte in mijn lijf.

Ik daal af naar mijn maag. ‘Ja, ik ben nerveus en dat mag’, zeg ik vriendelijk tegen mezelf en aai liefdevol over mijn maag. Ik adem naar de bal. De bal krimpt. Mijn adem gaat rond het balletje en maakt het zacht. Rustig ruimte creëren, niet teveel willen sturen … De adem kan en doet het ineens gewoon weer vanzelf!

Ik daal, gewoon fijn, verder met m’n adem af naar mijn billen. Ja! Ik voel ze! Twee billen!
Kan ik nog verder met mijn adem – naar mijn voeten? Nee, die staan nu nog te ver weg …
Ik blijf bij mijn billen. Ik voel meer ruimte. Er stroomt weer lucht!

Het monster dat die bal zojuist nog was, is er nog een beetje en trilt na. ‘En dat mag’, zeg ik liefdevol tegen mezelf. En daar achteraan komt als vanzelf mijn interne peptalk: ‘Je kunt het, topper!’

Door- en opluchten – Doeneke wil ’t proberen!

Geen reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Doeneke Fit
1
Doe mij zo’n snor

November wil oog voor de gezondheid van de man: Movember. De maand waarin een beetje man start met een gladgeschoren kin, kaak en bovenlip. Zijn kin en kaak houdt hij nu stoppelvrij, wel groeit z’n snor. Zijn MOustache verzorgt hij dertig dagen lang tot in de puntjes. Ik ben nieuwsgierig …

Doeneke Fit
2
In gesprek met m’n schouders

Binnenkort gaat ze ermee naar een specialist in het ziekenhuis. De fysio krijgt het niet gefikst. Haar schouders zitten muurvast. Als bevroren. Inderdaad: frozen shoulders. Heel pijnlijk en erg beperkend. Overdag krijgt ze haar armen net tot op schouderhoogte. En ‘s nachts slaapt ze slecht door de pijn. Een frozen …

Doeneke Fit
15
Niet plukken

‘Op het leven’, proosten we. Ik ben er niet gerust op. Misschien is dit wel onze laatste maaltijd. Dat kan maar zo. We eten zelf geplukte paddenstoelen. Van het landgoed. Daar waar een dikke eeuw geleden bij een chique diner – met paddenstoelen uit eigen tuin – een aantal gasten …

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op "Toestaan cookies" zodat je makkelijk op deze site kan surfen. Als je op deze site blijft zonder je cookie-instellingen te wijzigen of je klikt hier op "Accepteren" dan ga je akkoord met deze instellingen.

Sluiten