Zeg maar Niko

Doeneke Fit
5

Dat is echt niks voor mij. Het ziet er zo mal uit. “Grüẞ Gott!” zegt hij als grapje tegen de twee dames. Het is hartje zomer en ze lopen met twee skistokken door de Nederlandse Waterleidingduinen. Nordic walking. Lopen met twee skistokken in nul komma nul sneeuw?!


Ik zie mezelf liever als een gracieuze hinde. Ik loop hard, vliegend. Moeiteloos. Jammie, die runners high. Zo intens eufoor! Maar ja, ik ervaar dat slechts één keer. Ik ben dan begin twintig. Meestal is mijn hardlopen zwoegen. En als ik – via via – van een orthopedisch chirurg hoor dat hardlopen en joggen funest zijn voor je heup-, knie- en enkelgewrichten, stop ik. Dan maar geen vliegende hinde.


Nu wandel ik. Nee, geen snelwandelen; het oog wil ook wat. Toch wandel ik op van die degelijke schoenen. Vlak of in de bergen, degelijk schoeisel doet overal en altijd wonderen. En ook al is wandelen super hot, ik mis toch wat tempo in mijn tred. Dus ga ik op zoek naar andere opties zónder imagoproblemen die mijn ego verprutsen.


Slow joggen* dan? De Japanse professor Hiroaki Tanaka bedenkt deze efficiënte en gezonde wijze van hardlopen. Rennen in een laag tempo. Daarbij land je op je voorvoet en zet je ritmisch kleine stapjes. Heel aangenaam, terwijl je tegelijkertijd in staat bent tot kletsen met je slow jog-maatje. Of continu glimlacht – als je in je eentje slow jogt. Niko niko heet dat op z’n Japans.


Slow joggen oogt echt heel veel beter dan nordic walking of snelwandelen. Maar de hele tijd stilzwijgend niko niko? Ziet dat er niet toch weer al te maf uit? Liever klets ik er gezellig wat op los. Lekker bewegen van top tot teen. Dat is ’t helemaal voor mij …

Eufoor – Doeneke wil ‘t proberen!

*Slow joggen in de praktijk

Snelwandelen is op iedere manier een uitdaging merk ik al jaren. Okay je lijkt een sukkel. Okay erg hard ga je niet. Okay op feestjes is het een te vermijden onderwerp. Maar ik voel me er top bij!

Vandaag is het te heet om flink door te lopen op het grootste meerdaagse wandelevenement ter wereld, waarin ik jaarlijks meeloop. Go slow 😅

5 reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Doeneke Fit
3
Ik voel rare prikkels

Heel voorzichtig rol ik mijn rug af en eindig met mijn hoofd op dat kussen. Gek scherpe punten van de spijkermat en ook spijkerkussen priemen in mijn huid. Akelig. Wat een hel! Die hel duurt maar even. Zo meteen volgt de hemel, weet ik. Als reactie op die pijnprikkel van …

Doeneke Fit
2
Hij heeft suiker

“En zo heb ik 160 extra beslismomenten per dag”, vertelt een vrouw op de radio, “dat is een fulltime job naast je gewone leven.” Ze heeft diabetes type 1. Mijn vriend Peter heeft die ziekte ook. Hij zegt: ‘ik ben een diabeet’. Komt hij eten, dan vraagt hij ongegeneerd wát …

Doeneke Fit
4
Zijn schoonheidsideaal

Hij buigt naar me toe. En brengt zijn hand naar mijn oog. “Voelen je ogen weleens moe?” vraagt hij. Ik knik. Wat lief dat hij dat vraagt. Hij pakt mijn ooglid en tilt deze een beetje op. Dat voelt lekker. Licht. Dan pakt hij een stukje ooglid boven mijn buitenste …

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op "Toestaan cookies" zodat je makkelijk op deze site kan surfen. Als je op deze site blijft zonder je cookie-instellingen te wijzigen of je klikt hier op "Accepteren" dan ga je akkoord met deze instellingen.

Sluiten