Mijn brein is met vakantie

Doeneke Fit
8

“Hoe is het met je ouders?” vraagt mijn schoonmoeder geïnteresseerd. “Die zijn er niet meer”, antwoord ik kalm. Meteen vul ik aan met “mijn moeder overleed negen jaar geleden en mijn vader vorig jaar.” Door een hersenbloeding heeft mijn schoonmoeder geheugenproblemen. Regelmatig vraagt ze heel lief “hoe is het met je vader?” en “hoe is het met je ouders?”. Altijd verontschuldigt ze zich voor haar ‘domme vraag’. En altijd vind ik zo’n vraag van haar mooi. En dat vertel ik haar. Voor mijn schoonmoeder zijn mijn ouders er nog. En dat moment voel ik even met haar mee. Dat voelt goed.

Na de dood van mijn vader heb ik nu alle eerstejaars rouwmomenten achter de rug. Die eerste verjaardag zonder, die eerste kerst zonder … En ik ben opgelucht dat hij die akelige oorlog in Oekraïne niet meer meemaakt. Mijn ouders zijn er niet meer. En dat voelt niet onnatuurlijk en ik heb er wel vrede mee.

Maar opeens – nu op vakantie – mis ik ze enorm. Ik voel vannacht een intens diep verdriet. Hoe komt dat? Mijn laatste vakantie met mijn ouders is al toch wel zo’n 37 jaar geleden. Of komt het omdat ik in een andere omgeving ben? Of is het iets hormonaals? Of omdat ik gisteren de contactgegevens van mijn vader definitief uit mijn telefoon verwijder? Of omdat ik nu volop de tijd heb? En bijna niks aan mijn hoofd?

Misschien is er geen verklaring. Een brein is een wonderlijk orgaan. En net zoals bij mijn schoonmoeder, laat ik mijn ouders nu ook lekker in mijn hoofd zijn. Ik laat mijn tranen de vrije loop. Laat die onverwachte emoties maar komen en ongegeneerd stromen. Schitterend.

Mijn brein – Doeneke wil ’t proberen!

Mooi indringend en emotioneel verhaal. Rouw is een vreemd gegeven, het pakt bij iedereen anders uit. Maar je beschreven gevoelens zijn heel herkenbaar. En laat het zout van je tranen het leven maar op smaak houden.

Mooie blog zus.
De momenten van gemis die je beschrijft herken ik. Nu ben ik ook met vakantie en het was onze vader die ik de laatste jaren altijd wel een paar ansichten van mooie plekjes stuurde.
Dat kan niet meer.
Deze vakantie, fietsend door Nederland, denk ik vaak aan onze ouders. Echter niet iedere keer als ik een caravan met een echtpaar zie, want dan is er geen ruimte meer over in mijn brein!

Een vriend wees me op jouw blog. Jaren later lees ik ze steeds en soms reageer ik. Wat ik er zo mooi aan vind weet ik al lang, maar krijg dat nu pas een beetje onder woorden. Jij maakt bijzondere dingen die iedereen kent dagelijks en dagelijkse dingen die iedereen herkent bijzonder. Heel bijzonder. Dank!

8 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Doeneke Fit
6
Verslapen

Kom je te laat dan ben je asociaal, slordig en lui. Een les van mijn moeder. En zij leert dit van haar moeder. Mijn oma en opa zijn zelfs zó op tijd dat ze ‘hun’ trein van een uur eerder zien vertrekken, terwijl ze wachten op het tochtige perron. Op …

Doeneke Fit
7
Em bodi ment

Sluiten jouw lichaam en geest lekker op elkaar aan? Dikke kans dat dit niet helemaal het geval is. En dat je teveel in je hoofd zit. Dat is niet zo raar. We leren van kinds af aan: prestaties lever je met je hoofd. En zo raken we de connectie met …

Doeneke Fit
4
Zeg maar Niko

Dat is echt niks voor mij. Het ziet er zo mal uit. “Grüẞ Gott!” zegt hij als grapje tegen de twee dames. Het is hartje zomer en ze lopen met twee skistokken door de Nederlandse Waterleidingduinen. Nordic walking. Lopen met twee skistokken in nul komma nul sneeuw?! Ik zie mezelf liever …

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op "Toestaan cookies" zodat je makkelijk op deze site kan surfen. Als je op deze site blijft zonder je cookie-instellingen te wijzigen of je klikt hier op "Accepteren" dan ga je akkoord met deze instellingen.

Sluiten