Zalig lijkt me die controle over elke beweging van mijn hele lichaam. Hoelahoepen. Zoals vroeger. De ene kant op. De andere kant op. Soepel rond mijn middel, been, arm, nek. En alles draaien van hier naar daar. Van onder tot boven en terug. Met voortdurend een grote glimlach op mijn gezicht. Vanzelfsprekend. Ook op volwassenen heeft hoelahoepen een bijzonder effect: het verbetert je humeur. En daarbij versterkt het je rug-, been-, bil- en buikspieren. Maar dit lukt je als volwassene niet met zo’n vederlichte kinder-speelgoedwinkel-hoelahoep. Lekker blijven draaien met een groter lichaam vraagt een grotere hoelahoep. Zo eentje speciaal voor fitness. Hoepla, met een flink gewicht.

Helaas is hoelahoepen niet als fietsen. Hoelahoepen verleer je. Als volwassene leren hoelahoepen met zo’n fitness hoelahoep is nog best een klus. Dat gaat met vallen en opstaan. En vergeet dat draaien om je nek maar.

De eerste weken stort mijn hoelahoep voortdurend neer. En alleen al het steeds oprapen van die hoelahoep voelt als een work-out. Mijn taille is beurs door de druk van die zware hoepel. En ook mijn schenen en tenen vertonen blauwe plekken. Maar … ineens lukt het! Mijn lijf snapt plotseling de perfecte – subtiele – beweging. Losjes swing ik mijn hoelahoep rond mijn middel! Eindeloos. Deze extase stuwt vrolijke blosjes naar mijn wangen. Wat een feest!

Jammer genoeg lukt het me alleen nog maar linksom. En wil je die spieren in balans, dan moet de hoelahoep ook – even lang – rechtsom. Dat staat in het hoelahoep-trainingsschema. Ik begrijp dat wel, maar kan ’t – nog – niet. Bij een fitness hoelahoep hoort een serieus trainschema. Plus een pittige dosis doorzettingsvermogen. En dat maakt het opeens een stuk minder speels. Ontstemd raak ik mijn hoelahoep maandenlang niet aan. Maar ik mis het. Dat vrolijke wiegen en draaien. Dus ik pak de draad weer op.

Gelukkig kan ik nog steeds – als vanzelf – lekker linksom. Nu volgt het rechtsom-traject. Inclusief die beurse taille, schenen en tenen. Het lukt me vast. Ik reset mijzelf. In een kind met een beginners-mind: open en onbevangen. Met daarbij dat leuke vooruitzicht: overal sterke spieren en dat gelukzalige gevoel. En opeens lukt het. Geweldig! Ik kan het. Als een kind zo blij voel ik me. En super trots.

Beide kanten – Doeneke wil ‘t proberen!