Bij “ik hou van jou” heb ik nooit over die inderdaad rare volgorde nagedacht. Denk ik nu terug aan een typetje van Koot en Bie dan is “ik hou van jou” dolkomisch. Wel ging mijn hart altijd al sneller kloppen bij “ich liebe dich” ❤️
Ik ook van jou
- Door: Doeneke
- Categorie: Doeneke Erudiet
Ik hou van jou. Wat een rare zinsconstructie is dat. Maar ja, wij beschouwen het als correcte taal.
Stel je voor. Nederlands is niet jouw moedertaal. En dan leer je het werkwoord houden, in een context van liefde. Houden, hield, gehouden. Houden is dan een sterk werkwoord dat iets als bezitten betekent. Dat lijkt me sowieso lastig in de liefde, maar misschien kan ’t.
Echter zet je van achter het werkwoord houden … Magisch! Opeens transformeert eng bezitten naar een hartverwarmende uiting van liefde. Toch blijft de constructie Ik hou van jou raar. Bedoel je ik bezit jou, ben ik bezit van jou of bezitten we elkaar? Verwarring ten top. Wellicht zeggen mensen daarom zoiets als ik wil met jou, ik vind jou leuk of wil jij verkering met mij?
Ik zoek iets dat logischer alleszeggend en lekkerder is. Zonder drempel de liefde verklaren aan bij wie jouw hart ligt. I love you. Dat klinkt in sommige situaties prachtig én ook altijd wat Amerikaans-soap-achtig. Ik zoek iets Nederlands.
Ik heb je lief. Ja, dat is mooi. Maar toch ook net wat te bezitterig. Gelukkig is lieven een – klassiek – werkwoord. Die stoffen we af. Dan wordt het: Ik lief jou. Schitterend.
Lieven* – Doeneke wil ’t proberen!