“Oké, we kijken of iedereen er is en dat doen we met de tafel van 5!” 5 -10 – … uhm … het derde jongetje in de rij weet het niet. De andere kinderen wachten geduldig, terwijl de juf op haar vingers de tafel van 5 uitlegt. Trots zegt het derde jongetje “15!”. Met nog een aantal haperingen gaat de rij door tot 105. “Oké, we hebben tot en met 105 geteld. Hoeveel kinderen zijn er dus? Uhm … eerst schatten en dan delen: 21! Maar hoeveel kinderen hebben we normaal in de groep? 23! Welke 2 kinderen missen we dan?

Een pittige start op een bijzondere basisschool. Een school zonder hokjes. Letterlijk en figuurlijk.

Deze school heeft geen leslokalen, maar een open ruimte met ‘ateliers’. Plekken om samen te werken, om instructie te krijgen, om stil te werken en plekken waar leerlingen kunnen spelen en creatief kunnen zijn. Een kantoortuin voor de kleintjes. Wow!

Ook is er geen scheiding tussen speciaal en regulier onderwijs. Kinderen van laag-, anders-, tot hoogbegaafd zitten door en bij elkaar. Door de grote diversiteit leren de kinderen en leerkrachten omgaan met verschillen. Dat verklaart het engelengeduld van iedereen bij de tafel van 5 aan het begin van de dag. Wow in het kwadraat!

De kinderen en leerkrachten hoppen van les naar les en van atelier naar atelier door de school. Alle kinderen volgen hun eigen planning. En iedere leerkracht begeleidt diverse vakken, op basis van waar hij of zij affiniteit mee heeft. Allemaal op binnenschoenen: heel knus en hygiënisch. Met z’n allen in hetzelfde paradijs!

Ik verzorg een dictee. Het thema in alle vakken op school is deze periode ‘Macht & Regels’. Dus een dictee over macht en regels én met de bakker- jager- en minuutregel. “De jongen pakt een appel.” “Hij vergeet te betalen”. “De agent legt zijn gitaar weg en pakt de jongen”. De kinderen noteren de woorden op hun IPad en loaden de opdracht up in het portfolio van hun IndividueelOntwikkelingsPlan (IOP). Een POP voor de kleintjes.

Tijdens de rekenles help ik bij de sommen. Niet direct het vak waarmee ik affiniteit heb, maar tussen deze, gemiddeld, zevenjarigen red ik het vast wel. De tafels tot en met 12 hebben de kinderen lekker ouderwets in hun hoofd gestampt en paraat. Meer paraat dan dat ik ze heb. Wat is ook al weer 8×7?

Tijdens de leesles lezen kinderen, liggend op een sofa, stukjes uit hun biebboeken aan mij voor. Ik toon me, als een lieve tante, steeds enorm onder de indruk van hoe goed ze het kunnen. Pedagogisch verantwoord? In elk geval stimulerend en oergezellig.

Ik vind het een mooi onderwijsconcept. Alles zonder hokjes. Een verfrissende dynamische kinder- en leerkrachten mengelmoes rondhoppend tussen ateliers. Een dag in een kantoortuin voor en met kinderen. Mijn favoriete atelier is binnen no time ‘het stilteplein’. En wanneer het thema ‘Rust & Stilte’ op deze school op het programma staat, ben ik weer van de partij! WOW!

Leren zonder hokjes – Doeneke wil ’t proberen!