De gemiddelde man

Doeneke Sociaal
10

Een vriendin vraagt “Hoe stimuleer ik mijn man?” en ze wijst op haar keuken. Mannen kennen hun eigen manco. Zoals met die zelfspot in ‘Er kan wel wat zout uit’. Die prent van Peter van Straaten waarop een man pedant met een pollepel aan zijn lippen naast ’t fornuis dat eten van zijn vrouw – in schort áchter het fornuis – keurt, past in menig keuken. Als jong meisje bekijk ik dagelijks met plezier, verbazing en afschuw dat beeld. Wat een hork! En hoe reageert zijn vrouw op zo’n sneer? Een man, hoe fiks je die eigenlijk?


Als kind zie ik verschil tussen man en vrouw. Ik groei op in een traditioneel gezin: paps kookt nooit en mams maakt – met tegenzin – ons eten. Dat mannen en vrouwen kiezen voor allerlei rollen leer ik later. En ik leer nog dagelijks. Zoals onlangs aan de telefoon. Aandachtig luister ik naar wat die man mij vertelt. Ik hoor hem over zijn kookkunsten. Meneer ziet ergens tegenop. Ik hoor trillingen in zijn stem rond kokkerellen met kreeft voor een fikse vriendenclub. Meelevend en meeverend beaam ik “Ja, spannend voor je.” Die valt slecht. Korzelig snauwt hij “Nou, dat is helemaal niet spannend hoor, ik ben zoiets wel gewend.” Ai, deze hobbykok heeft lange tenen.

Ik bevraag een andere man over mijn uitglijder. Hij legt uit dat zwakte gevoelig ligt bij de gemiddelde man. En dat een man goed gaat op ego-boosters. Dus beter zeg ik ‘ik weet zeker dat jij met zo’n lastige situatie wel raad weet’. Oh ja.

Maar dit is niet de wijze waar ik uit mezelf voor kies. Liever zeg ik iets sociaals als ‘geen zorgen hoor, het valt vast mee’. Maar sociaal is pas echt sociaal wanneer je aandacht hebt voor de eigenschappen van de ander. Dus ik oefen nu op mannen. Ik boost ze en daag ze uit. Met dingen als ‘dit is moeilijk, maar jij kunt het’. Dan recht zo’n man zijn rug. Een eitje!


‘Er kan wel wat zout uit’, zie ik nu met een verse blik uit een meer mannelijk perspectief. Peter van Straaten vernedert zijn kokkin niet. Hij grapt over de gemiddelde man. Komt dezelfde humor uit de pen van – zeg – Petra van Straaten, dan valt ’t anders. Zelfspot bij de gemiddelde man werkt lekker, vanuit mannen die lachen met hun man-zijn. Andersom blijken dingetjes soms net ingewikkelder, voor de gemiddelde man.

Uitglijders – Doeneke wil ’t proberen!

10 reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Doeneke Sociaal
1
Bedankt voor de bloemen

Als dank voor mijn inzet krijg ik een grote bos bloemen. Wat een verrassing! Ik bloos ervan. Die fleuren straks mijn huis lekker op. Prachtig! Met de bos in mijn fietsmandje aan mijn stuur, fiets ik trots en vrolijk naar huis. Maar onderweg bekruipt me het gevoel van schaamte: snijbloemenschaamte. …

Doeneke Sociaal
8
Alles kan

“Bah, jij stinkt naar rook”, zegt de buurvrouw. Ik geneer me, terwijl ik er niets aan kan doen. Ook ruik ik het zelf nauwelijks meer. Ons huis staat altijd blauw van de sigarettenrook. Vol Roxy Dual van mijn moeder en Zware Van Nelle van mijn vader. Ik woon daar. En …

Doeneke Sociaal
3
Ze is vrij

Deze week komt ze vrij. Het laatste beeld van haar staat nog scherp op mijn netvlies. Ze draagt een grijze joggingbroek. Met een grote vlek van achteren. Roodbruin is die vlek. Ze is in gevangenschap dan. De aard van die vlek beangstigt mij. En nu is ze terug vrij. Als …

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op "Toestaan cookies" zodat je makkelijk op deze site kan surfen. Als je op deze site blijft zonder je cookie-instellingen te wijzigen of je klikt hier op "Accepteren" dan ga je akkoord met deze instellingen.

Sluiten