Liever mindful zonder rozijn
- Door: Doeneke
- Categorie: Doeneke Fit
“De elleboog van mijn moeder”, antwoordt mijn, toen 10-jarige, zoon op de vraag welke associatie hij heeft bij de rozijn die hij een volle vijf minuten met al zijn zintuigen onderzoekt.
Een cursus mindfulness begint vaak met die rozijn-oefening. Zo leer je hoe je het is om met volle aandacht met iets gewoons bezig te zijn. Een belangrijke en gezonde vaardigheid. Zeker ook voor kinderen.
Helaas vindt mijn zoon de mindfulness-rozijn-les op school ‘hartstikke suf’. Een gemiste kans.
Ik ben fan van mindfulness, maar die rozijn-oefening vind ik ook irritant. Minutenlang met al je zintuigen bezig met slechts één rozijn! Een rozijn is klein, afzichtelijk, vrijwel geurloos, hij maakt geen geluid en voor de smaak is één rozijn praktisch géén rozijn. Daarbij doet een rozijn me nu denken aan mijn droge, rimpelige elleboog. Bah!
Sowieso gaat een kind een rozijn liever anders te lijf. Die bekijk, bevoel, besnuffel en beluister je niet. Die peuter je uit dat kleine rode doosje -met die aardige mevrouw erop- en prop je -tezamen met zoveel mogelijk van die andere rozijnen in een plakkerige, smakelijke kluit- zo snel mogelijk in je mond. Mmm …
Met een rozijn krijg je kinderen niet enthousiast voor mindfulness.
Wellicht bereik je meer met een Engelse drop-oefening. En dan niet met dat saaie -alleen maar zwarte- kleine dropstaafje, maar met die supergrote dubbeldekker! Ook al ontbreekt hierbij geluid, hij ziet er aantrekkelijk uit en ruikt heerlijk zoet. En de tast is fantastisch! Met je vingers of tanden scheid je de laagjes. Je ervaart in de licht korrelige witte en kleurige structuur de suiker, kokos en anijs. En in dat dunne, hardere, buigzame zwarte laagje de drop! Mmm … Mindful!
Of je verleid ze tot mindfulness met een le vache qu rit-oefening. Eerst op zoek naar dat rode beginpuntje op dat koele driehoekige pakje van zilver met die vrolijke koe erop. Dan trek je héél voorzichtig aan dat rode lipje. Je hoort het folie zachtjes openscheuren. Je ruikt de weeïge geur van de smeltkaas. Je hapt de kaas uit het half geopende pakje. Of je bevrijdt het ’taartpuntje’ kaas eerst helemaal uit het pakje, en hapt dan de elastische kaas tussen je vingers weg. Je speeksel smelt de smeltkaas tot een kleverige massa. Mmm … Mindful!
Van die lekkere oefening met Engelse drop of le vache qui rit maak je vervolgens een prachtig, zeer verantwoord, bruggetje naar mindfulness in het dagelijks leven. Hoe je, door dingen met aandacht te doen, meer rust in je hoofd én meer focus krijgt. Doordat je bijvoorbeeld aandachtig doucht of gefocust luistert naar de juf. Of met aandacht een gezonde appel eet … zo dicht mogelijk bij het klokhuis.
Le vache qui rit – Doeneke wil ’t proberen!
Geen reacties