Wat zegt u?

Doeneke Sociaal
3

“Zeg maar jij, hoor!” hint mijn schoonvader losjes. Met zijn tachtig jaren oogt hij nog fris en fruitig. One of the guys. De achttienjarige vriend van zijn kleindochter glimlacht beleefd – en ongemakkelijk. Net zo ongemakkelijk als onlangs, wanneer ik dezelfde vrijer van mijn nichtje hetzelfde verzoek. “Tegen vrouwen van mijn leeftijd – zo rond de veertig en vijftig – zeg je beter ‘je’. Anders voelen ze zich zo oud.” Hij knikt beleefd, verontschuldigt zich voor zijn correcte opvoeding en vousvoyeert mij verder. Oeps.


En tóch, ik bewonder zijn onverzettelijke consequente ‘u’ gebruik. Een zekere consistentie is wezenlijk als je tutoyeert of vousvoyeert. Hop je heen-en-weer tussen ‘je’ en ‘u’, dan wekt dat irritatie en verwarring bij je lezer of gesprekspartner. Zo’n rommeltje lijkt al snel persoonlijk gericht tegen een ‘u’ of een ‘je’. Bovendien, wat denk ik eigenlijk wel? Natuurlijk ben ik een ‘u’ voor hem. Ik ben voor hem een oude tante. Eentje die zich uiteraard niet zo oud voelt als ze toch echt is. En die hengelt naar een joviaal ‘je’ als complimentje. Wat een zielige vertoning. Van die oudjes. Zoals ik. Tja.


Met dat frisse inzicht neem ik het op voor deze jongeman. “Laat hem nou!” maan ik mijn schoonvader. “Jij bent met je tachtig jaar voor hem gewoon een oude vent. Een echte ‘u’ dus. Accepteer dat gewoon.” Mijn schoonvader is het fel met mij oneens. Uit de hoogte zegt hij “Ik bepaal hoe hij mij aanspreekt. Met ‘je’ dus. Daar kan hij moeite voor doen!” Opeens is schoonpapa niet langer fris en fruitig. Maar oudbakken. Zo eentje van vroeger. Onmiskenbaar een ‘u’. Per se ‘je’ willen zijn is zó ‘u’…

Wat jij wil – Doeneke wil ’t proberen!

Zo blijkt maar weer – conservatisme en oude mannen gaan goed samen… Misschien zou het Zweedse systeem eens overwogen moeten worden: niemand vousvoyeren en iedereen gewoon lekker als “du”!

3 reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Doeneke Sociaal
2
Jij bent klasse

Heerlijk vind ik zo’n poloshirt. Het kraagje houdt mijn nek lekker warm en met de knoopjes open krijgt mijn hals fijn wat lucht. En geen zorgen over een te diep decolleté. Leuk ook zo’n krokodil op mijn borst. Tennisser René Lacoste ontwerpt die polo, als onmisbaar symbool voor de ware …

Doeneke Sociaal
2
Zeg maar ootje

“Daar ben ik nog helemaal niet aan toe!” zegt mijn schoonmoeder, wanneer wij de komst van haar eerste kleinkind aankondigen. Haar zoon is dan 31 jaar. Ik ben 28. Geen al te piepjonge leeftijden voor een straks kersverse vader en moeder. Ik begrijp de reactie van mijn schoonmoeder niet, zelf …

Doeneke Sociaal
2
Bedankt voor de bloemen

Als dank voor mijn inzet krijg ik een grote bos bloemen. Wat een verrassing! Ik bloos ervan. Die fleuren straks mijn huis lekker op. Prachtig! Met de bos in mijn fietsmandje aan mijn stuur, fiets ik trots en vrolijk naar huis. Maar onderweg bekruipt me het gevoel van schaamte: snijbloemenschaamte. …

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op "Toestaan cookies" zodat je makkelijk op deze site kan surfen. Als je op deze site blijft zonder je cookie-instellingen te wijzigen of je klikt hier op "Accepteren" dan ga je akkoord met deze instellingen.

Sluiten