Over de datum? -Estafette interview 3- Joke

Doeneke Werkpret
4

Ik betreed het kantoor van Joke. Ik voel me meteen als een kind in een snoepwinkel. Overal staan boeken. Een grote verzameling van kinderboeken, biografieën, en heel veel andere boeken. Boeken die Joke zelf leest, schrijft, recenseert, jureert, redigeert en uitgeeft.

Joke’s kantoor bevindt zich in de garage naast haar huis. De garage is omgetoverd tot een zitkuil met een enorm – over de volle lengte – raam met uitzicht op de tuin. Vanaf het bureau aan het raam ziet ze de planten groeien. De plantjes staan nu nog op ooghoogte. En straks groeien de planten tot ver boven Joke’s hoofd en waant ze zich – vanaf haar bureaustoel – in een wildernis. Een waar thuiswerkparadijs!

Joke is 76 jaar en geniet nog altijd van het veelzijdige boekenvak. Boeken zijn voor haar échte boeken en geen e-boeken. Want voor haar is een boek een gebruiksvoorwerp. Ze adviseert dan ook: “Maak plezier met een boek. Verlies je in een boek. Zet streepjes, notities en vouw gerust het hoekje van een bladzijde om.”

Wat deed je in je professionele leven?

Ik studeerde Nederlands en Algemene Literatuurwetenschappen. En ik verdiepte mij in de jeugdliteratuur. Ik onderzocht de jeugdliteratuur in verschillende landen en taalgebieden. Fascinerend. Ik heb altijd gevochten voor het kinderboek. Want jeugdliteratuur is prachtig! Het haalt het beste uit taal en uit ideeën. Ook het niveau van kinderboekenschrijvers is heel hoog. En omdat een kinderboek van generatie op generatie gaat, is jeugdliteratuur tijd- en leeftijdloos. En zo is er altijd behoefte aan jeugdliteratuur.

Na mijn studies werkte ik als docent Nederlands op middelbare scholen. En aan de Hogeschool voor Kunsten en de Schrijversvakschool gaf ik les in ‘schrijven voor kinderen’. Kennis en verwondering overdragen met lesgeven blijft leuk. Nog altijd geef ik les in buurthuizen.

Als bijverdienste schreef ik stukjes over volwassenen- en kinderboeken in kranten en vakbladen.

Ik ben een bezige bij en heb altijd veel verschillende boekenclubjes opgericht en gerund. Voor veel werkzaamheden verdiende ik geen geld. Maar dat vond ik niet erg.

Ik schreef diverse boeken en bekwaamde me in het schrijven van biografieën. Over levende- en overleden mensen. In 1990 kwam mijn eerste biografie uit. Ik schreef er in totaal zes. En ik schreef mee aan een aantal ‘deelbiografieën’. Een biografie is een mooie manier om een tijdsgewricht door te geven. Het lezen van een biografie voed je zeer. Het schrijven van een biografie is recherchewerk. Je onderzoekt en bevraagt alles van heel dichtbij totdat je iemand echt grijpt. Het is fantastisch en ook heel intensief werk. Met een biografie ben je wel vijf jaar bezig. Voor deze inspanning ben ik nu te oud: dat mag een volgende generatie doen.

Sinds 2014 run ik, met mijn echtgenoot Barend, uitgeverij Schaep14. Nu houd ik me met name met egodocumenten bezig. De auteurs begeleid ik bij het schrijven van hun boek over een onderwerp waarmee zij een nauwe verwantschap hebben. Ik redigeer de teksten en de auteur maakt daar dan vervolgens weer zijn eigen tekst van. Is het boek klaar, dan geef ik het uit. En daarbij zorg ik voor publiciteit. Dit is erg leuk en dankbaar werk.

Ook ben ik nog lid van diverse jury’s, zoals de penseeljury (voor illustraties in kinderboeken) en de Anton Wachterprijs (voor beste romandebuut van afgelopen twee jaar). Bijzonder fijn werk!


Stel je zet de tijd terug en je staat weer aan het begin van je loopbaan. Wat zou je anders doen?

Ik ben toevallig in dit vak gerold. Vroeger wilde ik iets met theater of acteren doen. Misschien had ik dat wat meer kunnen uitbouwen. Maar ach, ik heb een rijk en gevarieerd beroepsleven en ben een tevreden mens.

Wanneer en hoe eindigde je laatste werk?

Mijn werk is nooit opgehouden. Gelukkig komen er steeds nieuwe projecten waar ik me in kan verdiepen. Als schrijver en als uitgever.

Wat mis je uit je werkperiode?

Ik heb veel als zelfstandige gewerkt. En dan mis je soms het team van collega’s zoals je dat hebt op een reguliere school of universiteit.

Hoe ziet je leven eruit nadat je stopte met je werk?

De grens tussen privé en professie is bij mij nooit afgebakend geweest. Ik heb altijd de ruimte gehad om mijn leven flexibel in te richten. Heel fijn.

Is je leven na werk zoals je verwachtte/ hoopte?

Voorheen las ik elk boek uit. Maar nu ik ouder ben, mag ik van mijzelf gewoon stoppen met een boek als ik het niet goed vind.

Ik vind ik de oude dag toch minder aantrekkelijk dan het van buiten lijkt. Mijn echtgenoot heeft steeds meer verzorging nodig. Zo lang ik het kan, zet ik mijn werk voort. Want dat werk voedt mij; ik kan er in vluchten en het verrijkt mij. Ik word er blij van!

Welke toegevoegde waarde van jou wordt nu niet/ onvoldoende benut? Hoe kan deze wel worden benut?

Ik ben heel dankbaar voor alles wat ik nu nog kan doen.

Alles opgeteld: hoeveel leefpret heb jij?

Ik geef mijn leefpret een dikke 8. Een leuk, mooi en vol cijfer.

Wat zou bovenstaand cijfer verhogen?

Ik ben tevreden met mijn leeftijd, maar die haken en ogen steken wel een beetje.

Wat is/ zijn jouw ultieme werk- en/of leefpret-tip(s)?

Lees! Boeken bieden je alle kanten van het leven aan. Lezen maakt je rijk, creatief en genuanceerd. En doe iets concreets buiten; ga bijvoorbeeld tuinieren.

Hoe moeten we (beter) omgaan met mensen ‘over de datum’?

We moeten niet moeilijk doen over lang blijven werken. Oudere mensen zijn interessant en inspirerend. Zoek zelf uit wat je prettig vindt.

Lees! – Doeneke wil ’t proberen!


De werkpret spat er af! Zelf ben ik veertig, nog een paar maanden. Heel veel stond ik voorafgaande aan die mijlpaal niet stil bij ouder worden en werken. Altijd creatief blijven, dankzij Joke heb ik er gewoon zin an.

Ons eigen kinderboek schrijven we zelf https://youtu.be/a6mZ8FxIipE

Wat een heerlijk interview, de werklust en het plezier, maar ook de realiteit spat er van af. Wanneer het mogelijk is zou ik graag een keer advies vragen , ik ben beeldend kunstenaar en heb wel kinder boeken Geïllustreerd, maar het verhaal sprak me nooit zo aan. Nu heb ik zelf een idee voor een verhaal, maar echt schrijven kan ik niet, Gewoon een keertje sparren of Met iemand die dat Kan lijkt me fantastisch. Wel brutaal van mij, maar wie niet waagt……….. hartelijke groeten, Joanne Luijmes

4 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Doeneke Werkpret
2
Een heerlijk leventje

Zij heeft mijn droombaan. Zo’n baan waar je van je creatieve liefhebberij je werk maakt. Schrijven, schilderen, koken, dansen of – zoals zij – zingen …  In haar prachtige jurk zingt ze de sterren van de hemel. Wat een stem. Goddelijk. Ze zingt haar sopraansolo. Zij is de ster. De dirigent, …

Doeneke Werkpret
4
Met de Franse slag

‘Een broodmachine koop je niet, die krijg je’, lees ik. Inderdaad verstoffen heel wat van deze bakbeest-miskopen in kelderkasten en schuren. Ik heb er geen en wil er geen. Voor mij gaat er niets boven vers gebakken brood van een Franse bakker. Gelukkig vind je die ook hier meer en meer. …

Doeneke Werkpret
4
Mijn geweten

Ze haalt het bloed onder mijn nagels vandaan. Wat een naar portret is zij. Oei, wat denk ik nu? Dit hoort niet. Ik heb natuurlijk geen voorkeuren. Ik behandel iedereen gelijk. Merkt ze dat ik haar niet trek? Plots loopt deze sessie uit. Ik geef haar namelijk extra tijd. Dat …

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op "Toestaan cookies" zodat je makkelijk op deze site kan surfen. Als je op deze site blijft zonder je cookie-instellingen te wijzigen of je klikt hier op "Accepteren" dan ga je akkoord met deze instellingen.

Sluiten