De kerstkaarten van mijn schoonmoeder

Doeneke Sociaal
4

“Ik heb een raar leven, maar wel fijn”, antwoordt mijn schoonmoeder op de vraag of ze gelukkig is. Het ontroert me. Mijn schoonmoeder kreeg op haar 60e jaar een hersenbloeding in haar kleine hersenen. Dat is 12,5 jaar geleden. Sindsdien is ze snel moe. Ze heeft moeite met het coördineren van bewegingen. En ze heeft geheugenproblemen.

Onlangs kreeg ze de diagnose ‘dementie’. Iedere keer als ze dit hoort, is ze ontstemd. Geheugenproblemen? Oké. Maar dement? Nee!

Dit weekend zorg ik voor haar. De dagindeling is strak. Tussen de slaapjes, eetmomenten en Rummikub door, schrijven we kerstkaarten. Zij de hare en ik de mijne. Gezellig en knus.

Meermaals vertelt ze me hoe fijn ze het vindt dat ik er ben. Zalig. Ik krijg er geen genoeg van.

Zoals altijd schrijft ze op iedere kerstkaart een uitgebreide persoonlijke boodschap. Na drie kwartier zwoegen heeft ze vier kaarten en vier enveloppen af. Twee enveloppen zijn voor dezelfde persoon. En voor wie is die lange tekst met de aanhef ‘lieve vrienden’? Dat weet ze niet meer.

Kerstkaarten schrijven is een stuk complexer voor haar dan ik dacht. En ze heeft er nog 48 te gaan …

Ik schiet haar te hulp. Met structuur. We bekijken samen de adressenlijst. Herkent zij een naam, dan kiest zij voor diegene een kaart. Snel schrijf ik de naam en adres op de envelop. Met die envelop als spiekbriefje, schrijft zij een passende tekst op de kaart.

Dit werkt fantastisch!

Is het kaartje klaar, dan zet ik een streep door de naam. Met een groene markeerstift. Lekker afvinken. Fijn motiverend en overzichtelijk.

Dit werkt niet …

Terwijl ik het eten bereid, gaat mijn schoonmoeder alleen verder. Ze schrijft kaartjes … nu naar de mensen met de groen gemarkeerde namen. Logisch. Die highlights trekken haar aandacht en nodigen uit tot actie. Afvinken met een markeerstift … super suf van mij!

Met meer doublures en nog altijd ver van de finish, vraag ik haar wat we met die dubbele doen. Volgens mij geneert ze zich er een beetje voor. Bijdehand zegt ze “Fijn toch voor die mensen dat ze twéé kaartjes krijgen?“

Een raar leven, maar wel fijn.

 

Overzicht – Doeneke wil ’t proberen!

Wat een geweldig mooi en aandoenlijk artikel over je schoonmoeder. Er zitten zo veel herkenbare elementen in. Aantasting van de hersenen in welke vorm dan ook is een vreselijke ziekte, die het mens-zijn als zodanig op het spel zetten. Maar met jouw hulp en leerproces komen die kerstkaarten prima voor elkaar!

4 reacties

Laat een reactie achter op Toon Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Doeneke Sociaal
12
Hop on top

Een slecht geklede, harige mannenhater is hardnekkig mijn eerste associatie met ‘feminist’. Dat komt door die paplepel van vroeger. Wij tegen zij. Tegen mannen. Dat soort dingen. Dus heet ik liever geen feminist. Maar ik ben wel ergens voorstander van. Ik ben voor gelijke fijne rechten voor mensen van verschillende genders, …

Doeneke Sociaal
4
Even iemand iets leren

Trots laat ze mij haar rekeningsaldo zien. Ze rekent me voor wat ze daar allemaal met gemak van koopt. Veel onnodige hebbedingetjes. Dat klinkt onverstandig. Tot voor kort beheert iemand anders haar geld. En krijgt ze elke maand een keurig afgepast piepklein geldbedrag. Geen vetpot. Toch lukt dat sober leven …

Doeneke Sociaal
7
Een plek om te zoenen

Hij houdt van die boom. Die grote lindeboom. Ze is mooi en lekker krachtig. De lichtgroene bladeren hebben de vorm van hartjes. Super romantisch. Perfect dus om onder te zoenen. De lindebloesem is lekker zoet en geeft heerlijke honing. En haar bloempjes zijn zalig in pannenkoekenbeslag. Haar hout is sterk …

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op "Toestaan cookies" zodat je makkelijk op deze site kan surfen. Als je op deze site blijft zonder je cookie-instellingen te wijzigen of je klikt hier op "Accepteren" dan ga je akkoord met deze instellingen.

Sluiten