Een Cornetto in coronatijd

Doeneke Sociaal
2

“Ja, graag!” reageert ze blij op mijn vraag of ze even voor wil bij de kassa. Ze klemt stevig een doos diepvries Cornetto’s tegen haar maag.

Meteen popt de herinnering aan een Cornetto in mij op. Het soms een beetje knapperige, en vooral taaie hoorntje. Mijn doel: dat feestelijke stukje chocolade onderin de punt. En de keuze: als ik mijn doel als laatste hapje bewaar, dan heb ik dat straks nog en lekt het ijs niet. Of als ik het nu meteen … Simpel! Hap. Van onderen. Lekker. Nu.

Mijn tanden vinden ijs nu veel te koud. IJs eten voelt als een – onaangenaam – tandartsbezoek. Ai! Toch eet ik weleens een ijsje bij zo’n ambachtelijke ijssalon. Voor de gezelligheid. Voor de smaak. En vooral voor het knapperige hoorntje. Het protest van mijn tandwortels neem ik dan graag voor lief.

Een ambachtelijk ijshoorntje is als het nieuwjaarsrolletje – het kniepertje – dat mijn oma vroeger bakte. Met beslag van boter, suiker, bloem, eieren en vanille. Lekker geurig bruinbakken in een wafelijzer. Voorzichtig oprollen … Mmm.

“Bij de lekkere ijsboer om de hoek krijg je nu geen hoorntje, maar alleen maar een bakje,” zegt de vrouw terwijl ze afrekent. “Daarom koop ik deze maar.” Ze kijkt beteuterd naar haar doos Cornetto’s.

Ik herken haar teleurstelling. Die had ik kortgeleden ook bij een ijssalon. We kregen ijs in een bakje en daaromheen een zakje. Opdat we het ijs zo ver mogelijk van de ijssalon zouden nuttigen. En het liefst gewoon netjes thuis. Verantwoord hygiënisch met gewassen handen. Een hoorntje past niet in het corona-ijssalon-beleid. Niks gezelligs meer aan.

Ik wacht wel even op het moment dat een ijshoorntje weer gewoon mag. En dat ik niet meer zo spastisch doe over mijn – wellicht onreine – handen. Of over de handen van de ijscoman. Dat ik onbevangen het hoorntje vastpak. En dat ik dan – vlak voor de ijssalon – het ijs, gretig maar voorzichtig, uit het horentje hap. En met mijn vingers de krakende stukjes koek van het hoorntje in mijn mond help. En het laatste ijs van mijn vingers lik.

Gewoon lekker gezellig zoals vroeger. Mmm.

 

Choco als laatste – Doeneke wil ’t proberen!

 

 

2 reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Doeneke Sociaal
1
Gemengd ballen

Als ‘gemengd douchen’ het antwoord is, wat is dan de vraag? Korfbal heeft een – ha ha jongens en meisjes samen ha ha – imagoprobleem. En dat maakt het voor velen geen aantrekkelijke sport. In tennis staat het heren- en dames enkelspel steeds meer in ’t zonnetje. Zoals nu op …

Doeneke Sociaal
4
Hij gaat topless

Zij gaat niet topless. Want ‘dan hebben mannen niets om over te fantaseren.’ Zij leert van haar jonge stiefmoeder hoe ze zich aantrekkelijk maakt voor mannen. En dat is – onder andere – mét een topje aan. We zijn 14 jaar. Het zijn de jaren 80. Topless zonnen is dan …

Doeneke Sociaal
2
Jij bent klasse

Heerlijk vind ik zo’n poloshirt. Het kraagje houdt mijn nek lekker warm en met de knoopjes open krijgt mijn hals fijn wat lucht. En geen zorgen over een te diep decolleté. Leuk ook zo’n krokodil op mijn borst. Tennisser René Lacoste ontwerpt die polo, als onmisbaar symbool voor de ware …

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op "Toestaan cookies" zodat je makkelijk op deze site kan surfen. Als je op deze site blijft zonder je cookie-instellingen te wijzigen of je klikt hier op "Accepteren" dan ga je akkoord met deze instellingen.

Sluiten