Stelletje viespeuken

Doeneke Sociaal
5

“Wat een stelletje viespeuken!”, mopper ik. Met een vies gezicht verwijder ik het verfrommelde lege pakje sigaretten uit de bosjes. Met mijn grote grijper stop ik het in mijn tas. “Aso’s!” foeter ik. Een meter verderop vis ik een leeg blikje Red Bull op. ‘De prullenbak staat natuurlijk veel te ver voor die oh, zo stoere, energieke jongens,’ denk ik wrang. Mijn nieuwe activiteit maakt mij – vervelend – zuur.


En het begint zo mooi. “Mijn grote wens is een mooie wandeltas en iets handigs waarmee ik geen vieze handen krijg als ik zwerfaval opruim.” Mijn handige vriendin gaat aan de slag. Van oude kleding maakt ze – heel duurzaam – een kekke schoudertas. Met een uitneembaar binnen-vuilniszakje én die houten grijper. De tas is een hit. Maar hoe mooi de tas ook werkt, mijn wandelingen maken me chagrijnig. Ik focus me op al het lelijke afval in plaats van op al die mooie natuur. En bij elk stuk vullis erger ik me aan onbekende – onbehouwen – vervuilers. Ik voel me net een oude tang.


Hoe wordt dit wandelen plus weer leuk? Het is de hoogste tijd voor een andere mindset! Dus verplaats ik me in alle bosdieren. Alles wat ik opruim, eten zij niet op en raken zij niet in verstrikt. Ik maak me niet langer kwaad over de grootste afval-achtelozen: jongeren, verkeersdeelnemers en vakantiegangers. Ik word weer milder. Ten slotte verliest iedereen wel eens iets in de natuur … Een snoeppapiertje, een mondkapje of een smerige likdoornpleister … Soms buiten je eigen schuld.


En het lukt! Met mijn frisse mindset ga ik op pad. Met mijn zelfverkozen blik, bevrijd van zurigheid. Ik kijk omhoog, opzij en zie veel leven in elk prachtig bos. Deze lente heb ik wel extra oog voor de bosgronden om mij heen. Met mijn fantastische tas. Ik verzamel troep. Opgewekt. En maak zo de wereld een stukje mooier.

In de tas – Doeneke wil ’t proberen!

Ja zo gaat dat. Maar een goede actie: opruimen met een opgeruimde blik naar de natuur.. Maar ken je deze ook? Ik loop in het dorp en zie een netjes opgeruimde hondenpoep in een groen plastic zakje, maar wel op de grond liggen. Volgens mij verwerkt de natuur een drol zonder zakje beter… Helaas had ik geen duurzaam gemaakte handtas met houten knijper bij me…

5 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Doeneke Sociaal
9
Ik wil bij jou!

‘Ik wil bij jou!’ en ‘ik wil bij jou thuis!’ Ze stuurt me twee spraakberichten. Mijn hart smelt. Ik zie maar weinig kinderen in mijn levensfase: ik ben 52, met een leeg nest. Dat is heerlijk rustig. En soms té rustig. Dlet, van bijna vijf, wil een dagje bij mij. …

Doeneke Sociaal
4
Mag het iets uitbundiger?

Ik kijk mijn ogen uit deze paar weken in Zweden. We verblijven in een van de mooiste en duurste villawijken van een chique eiland in Stockholm. In het appartement van onze zoon en zijn vriendin: een omgebouwde garage. Met een marmeren vloer en in een prachtig groot geel huis, dat …

Doeneke Sociaal
5
Liften met griezels

Ze houden hun wiebelig kartonnetje ‘Kortrijk’ omhoog op het laatste tankstation voor de grens. Slimme plek. Ze zien er betrouwbaar uit. Deze jongvolwassenen, dat meisje en die jongen. Ze lijken net zo oud als onze kinderen. We maken de achterbank voor ze vrij en zij stappen in. Mijn vriendin en …

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op "Toestaan cookies" zodat je makkelijk op deze site kan surfen. Als je op deze site blijft zonder je cookie-instellingen te wijzigen of je klikt hier op "Accepteren" dan ga je akkoord met deze instellingen.

Sluiten