“Ik heb nachtdienst”, zegt ze vermoeid. Ze heeft donkere kringen onder haar ogen. Ik kijk haar verschrikt aan. Nachtdienst?! Ik sla mijn ogen neer. Ai. Dit is mede mijn schuld. In 2017 stimuleer ik Aster een zorgopleiding te doen. Aansluitend op haar inburgering. Werken in de ouderenzorg past perfect bij haar. Ze is een lieverd. Ze houdt van oude mensen. Ze houdt van aanpakken. En er is volop werk in deze branche. Een gouden tip dus. Denk ik dan.

De afgelopen jaren werken we elke week samen aan haar studie. We leren hoe je omgaat met de zorgvrager, met diens familie, met je multidisciplinaire collega’s en met jezelf. En we leren over heel veel akelige aandoeningen. Het is echt een pittige studie. Stoer slaat Aster zich overal doorheen. Ze haalt haar diploma in 2021. Fantastisch!

En met haar diploma draait ze nu ook nachtdiensten … ’s Nachts werken is niet natuurlijk. Je hele bioritme verstoort. Nog best een fiks aantal mensen om mij heen treft dat nachtelijk-werken-lot. Ik hoor over slaapproblemen, een slechte huid, eetbuien, obstipatie, een ontwricht sociaal leven, een verhoogde kans op diabetes mellitus type 2 en hart- en vaatziekten. Allemaal ellende.

En nu moet ook Aster dus ’s nachts aan de bak. Bah. ’s Nachts werken vindt ze eigenlijk hartstikke leuk. Maar overdag slapen? Aster heeft geen idee hoe ze dat aanpakt.

Ik zoek dé gouden fitte-nachtdienst-tip. Maar deze vind ik niet. Ik kom tot wat losse tipjes. Die deel ik:

* Bereid je voor op een nachtdienst. Ga op de dagen ervoor later naar bed en sta ook later op.
* Zorg dat je overdag – na je nachtdienst – minimaal 6 uur slaapt. Het liefst aan een stuk door.
* Heb je meerdere nachtdiensten achter elkaar? Houd dan een vast ritme.

Ik breng de adviezen op een zekere en neutrale toon. Dat wekt vertrouwen, toch? Ik zie haar fronsen. Snel waag ik een aantrekkelijke bonus:

* Eventueel doe je aan het begin van de avond – voor je nachtdienst – nog even lekker een kort dutje. Een powernap!

Aster blijkt niet erg onder de indruk van mijn adviezen. Ze kijkt me uitdrukkingsloos aan. Onrustig wiebel ik heen en weer. Als ze me maar niet vraagt hoe ze deze adviezen combineert met haar tweejarig dochtertje … Akelig … Ik heb geen flauw idee …

Nachtwerk – Doeneke wil ’t proberen!