Waar is onze huisarts?

Doeneke Werkpret
4

Hij zet me op de wereld in de slaapkamer van mijn ouders en drinkt daarna een borrel met mijn kersverse vader. Het is tenslotte zondag aan het einde van de middag. De hoogste tijd voor een glaasje. Het is begin jaren zeventig.

“Vrij je al?” vraagt diezelfde dokter als hij bij mij de ziekte van Pfeiffer vaststelt. Ik zit aan de tafel in de spreekkamer van zijn praktijk aan huis. Ik vind die vraag ongelofelijk ongemakkelijk. Toch geef ik antwoord. Het is immers 16 jaar geleden dat hij mij op de wereld zet. Dat geeft hem niet enkel de plicht, maar ook het recht om te vragen. Vanaf mijn geboorte tot dan zie ik hem voor nog wat kleine en grote gezondheidszaken. Onze huisarts is mij super vertrouwd.


Onze huisarts houdt van zijn vak. Van dat gewoon ‘de dokter’ zijn. Gespecialiseerd in het vakgebied ‘generalisme’. Van een praatje, een grondige anamnese tot een diep gesprek. Hij onderzoekt en bepaalt de perfecte remedie voor elke klacht. Even aanzien, een pilletje of toch maar een doorverwijzing? En een echte top-werkdag heeft onze geneesheer als hij weer eens lekker met naald en hechtdraad aan de slag kan.


Zo’n beeld heeft een geneeskundestudent vast ook voor ogen als hij of zij kiest voor de specialisatie ‘huisartsgeneeskunde’. Een mooi breed vak. Een fijn menselijk vak. Met hier en daar een serieuze medische ingreep. En ook lekker een beetje kneuterig.

Maar zo is het vak van de huisarts niet meer. Er ligt meer dan idioot veel op het bordje van de huisarts. Het vak is té generalistisch, dus worden ze het afvoerputje van de zorg. Met uitbreiding naar buitensporige administratieve taken en specialisaties. Tijd voor ouderwets lekker dokteren is er te weinig. Alles moeten ze klokken. Menig huisarts wordt er ziek van.


Dus veel huisartsen haken af. En zoeken hun heil elders. Zoals in de verzekeringsgeneeskunde. En dat is natuurlijk heel andere koek. Die vaste kantoortijden zijn dan wel lekker. Maar even lekker met dat steriele mesje in de weer? Nope.

Het huisartsentekort is een feit. En dat tekort raakt ons allemaal. Laten we de werkpret van huisartsen in de praktijk weer meer centraal stellen. Dat past mooi bij een diep verlangen naar de huisarts die dwars door jouw en mijn leven met ons meeleeft. Gewoon onze huisarts dus.

Yep – Doeneke wil ‘t proberen!

4 reacties

Laat een reactie achter op Karin Ploeg Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Doeneke Werkpret
6
Hart & ziel

Ze zit aan de eettafel met de nabestaanden. Zorgvuldig luistert ze naar alle wensen. Waar en wanneer is de uitvaart? Wat komt er op de rouwkaart? Ze werkt met de dood, als uitvaartondernemer. Kordaat hakt zij knopen door. Ze verzorgt bij dit hartverscheurende proces alles tot in de puntjes. Wat …

Doeneke Werkpret
2
Een heerlijk leventje

Zij heeft mijn droombaan. Zo’n baan waar je van je creatieve liefhebberij je werk maakt. Schrijven, schilderen, koken, dansen of – zoals zij – zingen …  In haar prachtige jurk zingt ze de sterren van de hemel. Wat een stem. Goddelijk. Ze zingt haar sopraansolo. Zij is de ster. De dirigent, …

Doeneke Werkpret
4
Met de Franse slag

‘Een broodmachine koop je niet, die krijg je’, lees ik. Inderdaad verstoffen heel wat van deze bakbeest-miskopen in kelderkasten en schuren. Ik heb er geen en wil er geen. Voor mij gaat er niets boven vers gebakken brood van een Franse bakker. Gelukkig vind je die ook hier meer en meer. …

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op "Toestaan cookies" zodat je makkelijk op deze site kan surfen. Als je op deze site blijft zonder je cookie-instellingen te wijzigen of je klikt hier op "Accepteren" dan ga je akkoord met deze instellingen.

Sluiten